[1]. بانو
سیده نصرت بیگم امین، معروف به بانوى ایرانى، فرزند محمدعلى امین‌التجار در سال 1265ش، در خانواده‌اى باایمان، سخاوتمند و خیرخواه به دنیا آمد. نسب ایشان با سى واسطه به امام على ابن ابى‌طالب (علیه‌السلام) مى‌رسد. در فضایى که فراگرفتن علم را براى دختران تجویز نمى‌کردند، مادرش از چهارسالگى وى را براى آموزش قرآن و فراگیرى خواندن و نوشتن به مکتب فرستاد. او از شدت علاقه‌مندى به فراگیرى علوم قرآنى از همان کودکى به جاى بازى به مطالعه کتاب مى‌پرداخت. در پانزده‌سالگى ازدواج کرد و در بیست‌سالگى به تحصیل زبان عربى و فقه و اصول پرداخت. پس از آنکه صرف و نحو، تفسیر، حدیث، فقه، اصول، حکمت و فلسفه را آموخت، به مطالعات خود در سطوح عالیه ادامه داد تا به درجه اجتهاد رسید.
وى به‌رغم مصائب عدیده (از دست دادن هفت یا هشت فرزند) هیچ‌گاه درس خود را تعطیل نمى‌کرد و عزم و اراده و جدیتش به حدى بود که مى‌فرمود: «هیچ چیز نمى‌تواند کلاس درس را تعطیل کند حتى مرگ فرزند».
استادان ایشان دانشمندانى نظیر حجت‌الاسلام زفره‌اى، میرزا على‌اصغر شریف، سیدعلى نجف‌آبادى و شیخ مرتضى مظاهرى بودند.
خانم امین در چهل‌سالگى مورد آزمون علما و مراجع زمان خود قرار گرفت و از طرف برخى از آنان نظیر
آیت‌الله العظمى حاج شیخ عبدالکریم حائرى، آیت‌الله العظمى آقا سیدمحمدکاظم شیرازى، آیت‌الله اصطهباناتى، آیت‌الله شیخ محمدرضا نجفى و شیخ مرتضى مظاهرى به درجه اجتهاد و اجازه روایت نائل شد.
وى در درجه‌اى از سطح علمى قرار گرفت که دانشمند و فقیه عظیم‌الشأن،
آیت‌الله العظمى سیدشهاب‌الدین مرعشى نجفى(ره)، از مجتهد امین درخواست اجازه روایت کرد و ایشان اجازه دادند.
هم‌زمان با کشف حجاب و تفکیک اسلامیت و ایرانیت توسط رضاخان، خانم امین براى اعلام هویت اصلى زن ایرانى از نام مستعار «بانوى ایرانى» استفاده کرد و در همین زمان که بعضى از زنان به عنوان تجددخواهى هویت واقعى خود را از دست داده بودند، بانو امین با تحریر کتاب «روش خوشبختى» به مبارزه با این غرب‌زدگان پرداخت.
وى چندین سال در منزلش مبلّغ، مدرس و موعظه‌گر جامعه زنان اصفهان بود. اولین مکتب جهت تحصیل علوم دینى جهت زنان توسط ایشان به نام مکتب فاطمیه(س) تأسیس شد و مى‌توان گفت تمام بانوانى که هم‌اکنون در سراسر کشور مشغول تحصیل علوم دینى مى‌باشند، مرهون این اقدام بانو امین هستند.
همچنین ایشان اقدام به تأسیس دبیرستان دخترانه امین در علوم جدید در اصفهان کرد.
مجتهده امین نمونه‌اى از فضیلت‌ها بود که به بسیارى از سرچشمه‌هاى جوشان علم و معرفت دست یافت و سراسر عمر پربرکتش را صرف تحصیل و ترویج دین جدش کرد و آثار ارزشمندى را در ابعاد دینى، علمى، ادبى، فقه و اصول، عقلى و نقلى و اخلاق از خود به یادگار گذارد. تألیفات این بانوى گران‌قدر بدین شرح مى‌باشد: 1. مخزن اللئالى؛ 2. سیر و سلوک؛ 3. معاد؛ 4. ترجمه اخلاق ابن مسکویه؛ 5. روش خوشبختى؛ 6. مخزن العرفان در 15 جلد؛ 7. نفحات الرحمانیه؛ 8. جامع الشتات؛ 9. اربعین هاشمیه. این حکیم الهى و عارف به نفحات رحمانى، نابغه دوران و مجتهده زمان سرانجام در سال 1362 (اول ماه مبارک رمضان) روى در نقاب خاک کشید و در جوار رحمت الهى آرام گرفت.
