چاپلوسان نردبان قدرت‌اند، حقیقت را می‌فروشند به خاطر لذتی دروغین و ناپایدار، ولی صادقان رنج را می‌پذیرند تا حقیقت زنده بماند. صداقت آینه انسان است و روح را آزاد می‌کند. صادق هم می‌داند که گفتن حقیقت برای خودش زحمت و هزینه دارد، ولی در عین حال، می‌داند که نگفتن حقیقت، پرزحمت‌تر و پرهزینه‌تر است؛ چون انسانیت را به مسلخ می‌کشد و جامعه را به مذلت می‌کشاند. جامعه‌ای هم که چاپلوسی و چاپلوسان را می‌ستاید، پیشاپیش سقوط خودش را جشن گرفته است! گزارشی که در زیر آمده، یکی از مصادیق تاریخی این گزاره است. این متن به مناسبت انتشار خبر درگذشت هوشنگ نهاوندی به شما تقدیم می‌شود