شکار در طول تاریخ ایران برای پادشاهان جنبه تفریح و سرگرمی داشت و نمادی برای جلوه دادن اقتدار جسمی آنان بود. در دوره پهلوی بسیاری از املاک به صورت قرقگاههای سلطنتی درآمد و فارغ از امور مملکتداری و یا احتمال انقراض نسل حیات وحش به شکار حیوانات اعم از پرنده و چرنده میپرداختند. شکار در این دوره بیشتر اختصاص به  درباریان و...







 اکبر میرزا مسعود فرزند ظلالسلطان پس از شکار پلنگ و چندین قوچ عکسی به یادگار گرفته است
   عبدالرضا پهلوی و کامبیز آتابای مسئول اداره شکاربانی دربار 
