[2] . آیتالله حاج شیخ میرزا عبدالجواد کلباسی، فرزند علامه میرزا محمدهاشم، در سال 1278ش در اصفهان به دنیا آمد. پدرش میرزا هاشم (متوفای 15 ذی‌الحجه 1358ق در اصفهان و مدفون در تخت فولاد) از علمای متقی و صالح بود و در اصفهان جزء شاگردان آیتالله سیدمحمدباقر درچه‌ای به‌شمار می‌آمد.
میرزا عبدالجواد تحصیلات مقدماتی و عالی خود را در حوزه اصفهان و نزد اساتید آن سامان به پایان رسانید و به جای پدر خود در مسجد حکیم به اقامه نماز جماعت و ارشاد و هدایت مردم اشتغال داشت. وی مردی فاضل، خلیق، متواضع، مهربان و مورد احترام سایر طبقات و در زمینه کمک به ضعفا و مستمندان و رفع حوائج نیازمندان کوشا بود.
ایشان سال‌های متمادی مرتبا به عتبات عالیات می‌رفت و هر دفعه پنج یا شش ماه در آنجا توقف می‌کرد و به تهذیب نفس و تحصیل کمالات می‌پرداخت.
همیشه موفق به سحرخیزی و تهجد و محبوب‌القلوب بین الناس بود؛ مخصوصا اهل اصفهان علاقه‌مند به ایشان بودند.
وی از روحانیون فعالی بود که در سال‌های 1338-1339 در حمایت از حقوق کارگران اقداماتی را علیه استاندار وقت اصفهان صورت داد. در سال 1342 در پی دستگیری حضرت امام تلگرافی را جهت علما و حضرت امام(ره) در زندان ارسال نمود و به همراه سایر روحانیون اصفهان اعلامیه‌ای را در اعتراض به این دستگیری منتشر کرد.
از آثار برجای‌مانده او منهاج‌السالکین در آداب حج و زیارت مدینه منوره می‌باشد.
آیتالله کلباسی در تاریخ 4 /6 /1346 در 68 سالگی در بین راه تهران ـ اصفهان در حادثه تصادف از دنیا رفت. پیکرش در اصفهان تشییع و پس از انتقال به قم در یکی از حجرات صحن بزرگ حضرت معصومه علیه‌السلام به خاک سپرده شد.
رک: عبدالحسین جواهر کلام،
تربت پاکان قم، ج 2، صص 879-880.
[3] . «مسجد سیّد»، به دستور حجت‌الاسلام شفتى، از علماى بزرگ امامیه در دروه سلطنت محمدشاه قاجار، بنا شده و تزیینات فراوان کاشیکارى دارد. عمر حجت‌الاسلام براى اتمام کار ساختمان و تزیینات مسجد کفایت نکرده و کاشیکارى قسمت‌هایى از آن همچنان ناتمام مانده است. در کاشیکارى این مسجد به‌ویژه در تزیینات گلدان‌ها و منظره‌هایى که نمایش داده شده رنگ قرمز روشن نقش عمده‌اى دارد و این همان رنگى است که در مساجد دیگر دوره قاجاریه مانند مسجد رحیم‌خان و مسجد رکن‌الملک نیز مشاهده مى‌شود.
آرامگاه سیّد حجت‌الاسلام، که بسیار مجلل و باشکوه بنا شده است، در گوشه شمال شرقى صحن مسجد قرار دارد. تاریخ‌هاى متعددى از سال 1255 تا 1311 هجرى در این مسجد دیده مى‌شود و کتیبه‌هاى آن به خط محمدباقر شریف رازى است. تزئینات داخل گنبد آرامگاه نیز که از نوع تزئینات گچبرى و آینه‌کارى و طلاکارى است و به‌خصوص ضریح نقره و طلاکوب آن همراه با خطوط بسیار زیبا، از جاهاى تماشایى این مسجد است.
رک: لطف‌الله هنرفر، آشنایى با شهر تاریخى اصفهان.
