[1]. جواد شعرباف،
نظامی‌گرایی اسرائیل، تهران، جام جم، 1390، ص 15.
[2]. محمد کرمی کامکار، «شکل‌گیری حکومت و نیروهای مسلح اسرائیل»،
زمانه، ش 20 (1383).
[3]. ج. بایربل،
جنگ طولانی: اعراب و اسرائیل، ترجمه ابوطالب صارمی، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، 1349، صص 67-83.
[4]. غلامرضا نجاتی، غلامرضا نجاتی،
جنگ شش‌روزه اعراب و اسرائیل، تهران، مؤسسه مطبوعاتی عطایی، 1347، ص 39.
[5]. جعفر شعرباف، همان، ص 19.
[6]. ژان پیر درینک،
خاورمیانه در قرن بیستم، ترجمه فرنگیس اردلان، تهران، انتشارات جاویدان، 1368، صص 260-268.
[7]. جعفر شعرباف، همان، ص 19.
[8]. آلاسدایرواچ درایسل و جرالد بلیک،
جغرافیای سیاسی خاورمیانه و شمال آفریقا، ترجمه دره میرحیدر، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی، 1369، ص 394.
[9]. جعفری ولدانی، «اسرائیل و حوزه دریای سرخ»، فصلنامه
مطالعات خاورمیانه، سال 5، ش 4 (1377)، صص 160-163.
[10]. سیدمحمد موسوی، حسینعلی توتی، سیدمحمدرضا موسوی، «تحولات انقلابی در مصر و جایگاه اسرائیل در منطقه»، فصلنامه
علوم سیاسی، ش 20، ص 144.
