ناصرالدین‌شاه پس از بازگشت از اولین سفر اروپایی خود و متأثر از این سفر، نخستین طرح شهری را به شیوه‌ اروپاییان صادر کرد. نکته قابل تأمل اینجاست که وی به دنبال این بود که تهران شبیه شهرهای اروپایی شود، از این رو «مسیو بهلر فرانسوی» را مأمور تهیه نقشه‌ای برای تهران جدید نمود. نخستین تأثیر این طرح، گسترش شهر از چهارسو بود. برای نخستین بار خیابانهایی در شهر احداث شد و شهر به میزان نسبتا زیادی گسترش پیدا کرد.

آغاز ماجرا از آنجایی بود که مصدق پس از شروع تحریمهای سنگین انگلستان وعده اصلاحات اجتماعی گسترده‌ای را داد و این اصلاحات با منافع شخصی و طبقاتی متحدان همخوانی نداشت. به عنوان نمونه هنگامی که وزیر راه مصدق، ملی کردن شرکت اتوبوسرانی تهران را پیشنهاد کرد، حسین مکی هشدار داد که چنین اقدامی زمینه‌ای فراهم خواهد ساخت تا دولت همه مشاغل کوچک، حتی بقالیها را هم به دست گیرد.

امینی در چند هفته بعد از انتخاب به‌عنوان نخست‌وزیر؛ در موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی که بخش قابل‌توجهی از دانشجویان آن نزدیک به جبهه ملی بودند، حاضر شد. دانشجویان حضور او را در این جمع مغتنم شمردند و به نقشی که او در عقد قرارداد کنسرسیوم در دولت زاهدی داشت اعتراض کردند. درواقع دانشجویان به امینی به‌عنوان فردی که منابع نفتی را در اختیار بیگانگان قرار داده بود، می‌نگریستند.

برخورد با دانشجویان به‌نحوی شدت پیدا می‌کند که صدای اعتراض رئیس وقت دانشگاه تهران یعنی علی‌اکبر سیاسی را نیز درمی‌آورد. در پی این حادثه او در تماسی تلفنی با سپهبد زاهدی به وی می‌گوید با این برخورد وحشیانه نیروهای نظامی تحت امر شما، من دیگر نمی‌توانم عهده‌دار ریاست دانشگاه باشم. سپهبد زاهدی نیز در جواب می‌گوید در این ماجرا مقصر اساتید دانشکده فنی هستند. آنها کلاسها را تعطیل و دانشجویان را به درگیری با نیروهای نظامی تشویق کردند.