پس از کودتا، دولتمردان ایران و در رأس آنها زاهدی نگران آن بودند که با ورود فوری به مسئله نفت و تحریک احساسات ملیگرایانه ایرانیان، که هنوز شور و شوق زمان مصدق را از یاد نبرده بودند، بهیکباره کار از دست آنها خارج شود و انقلاب ویرانگری علیه نخستوزیر و سلطنت رخ دهد