[1]. قاسم غنی،
یادداشتهای دکتر قاسم غنی، ج 3، به کوشش سیروس غنی، تهران، زوار، 1367، ص 50.
[2]. سر ریدر بولارد و سر کلارمونت اسکراین،
شترها باید بروند، ترجمه حسین ابوترابیان، تهران، نشر نو، 1362، صص 142-143.
[3].
پهلویها (خاندان پهلوی به روایت اسناد)، ج 2: فرزندان رضاشاه، به کوشش جلالالدین اندرمانیزاده و مختار حدیدی، تهران، مؤسسه مطالعات
تاریخ معاصر ایران و بنیاد مستضعفان و جانبازان، 1378، ص 350.
[4]. نجفقلی پسیان،
ناگفتههای دو عصر پهلوی، تهران، ثالث، 1380، ص 263.
[5]. قاسم غنی، همان، ص 50.
[6]. محمدناصر صولت قشقایی،
سالهای بحران؛ خاطرات روزانه محمدناصر صولت قشقایی از فروردین 1329 تا آذر 1332، به تصحیح نصرالله حدادی، تهران، خدمات فرهنگی رسا، 1366، ص 52.
[7]. نجفقلی پسیان، همان، صص 256-257.
[9]. حسین فردوست،
ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 1، گردآورنده مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، ویراسته عبدالله شهبازی، تهران، اطلاعات، چ بیستویکم، 1386، ص 243.
[10]. اسدالله علم،
یادداشتهای امیر اسدالله علم، ج 5 (سال 1354)، ویراستار علینقی عالیخانی، تهران، معین، چ هفدهم، 1398، ص 259.
[11]. عباس میلانی،
معمای هویدا، تهران، نشر آتیه و نشر اختران، چ ششم، 1380، ص 346.
[13]. احمدعلی مسعود انصاری،
پس از سقوط؛ سرگذشت خاندان پهلوی در دوران آوارگی، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، 1371، ص 173.
[14]. شهلا بختیاری،
مفاسد خاندان پهلوی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1384، ص 68.
[15]. اسدالله علم، همان، ج 6 (سال 1355-1356)، ص 306.