پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ «پهلوی‌ها پدر و پسر هرگز در دوران سلطنت خود محبوبیت زیادی در ایران نداشته‌اند. درواقع محبوبیت و مقبولیت عامه هیچ‌گاه لازمه حکومت در ایران نبوده و کمتر شاهی در طول تاریخ ایران از محبوبیت وسیعی برخوردار بوده است. توانایی آنها در ایجاد رعب و وحشت یا اطاعت و احترام از خواست‌ها و فرامین خود بیشتر به دوام و قوام حکومتشان کمک کرده است. رضاشاه هم از همین عامل برای قوام حکومت خود استفاده کرد. او یک دیکتاتور تجددخواه بود و بیش از هر کاری به استقرار یک حکومت مقتدر مرکزی همّت گماشت»
