روابط ایران و اسرائیل، پیش از آنکه در دهههای پایانی حکومت پهلوی علنی شود، سالها در سایه شکل گرفت؛ در راهروهای وزارت خارجه، در میهمانیهای خصوصی و در ذهن سیاستمدارانی که آینده خاورمیانه را جور دیگری میدیدند. در میان آنان، نام امیرعباس هویدا بیش از دیگران به چشم میآید؛ نخستوزیری که پیوندش با اسرائیل، نه از کاخ نخستوزیری که از سالهای دورِ تحصیل آغاز شده بود
