دهه 1350، سال‌هایی بود که درآمد ارزی ایران به دلیل جهش قیمت نفت افزایش یافته بود و مخالفان سیاسی سرکوب شده بودند. در چنین شرایطی حکومت پهلوی در آسودگی اقتصادی، نظامی و سیاسی به‌سر می‌برد و می‌توانست به دگرگونی‌های فرهنگی هم بیندیشد. در همین سال‌ها محمدرضا پهلوی که خود را از مردم جامعه بی‌نیاز می‌دید، تصمیماتی اتخاذ کرد؛ بدون اینکه به تبعات این تصمیم‌ها بیندیشد
