پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ با اینکه نظام وظیفه اجباری در مقام تئوریک و با تأمین برخی شرایط می‌توانست به تقویت احساسات وطن‌پرستانه کمک کند، در مقام اجرا با سرقت از جیره قضایی سربازان و تحمیل شرایط غیر انسانی نه تنها تغذیه افراد و داوطلبین تحت تأثیر قرار گرفت، بلکه بسیاری را از مفهوم وطن و خدمت به وطن، که به واقع بیگاری برای برخی امرای نظامی بود، بیزار ساخت. الیه خلیلی، کـه در سـال 1320 سرباز وظیفه بوده، درخصوص وضعیت تغذیه سربازان مـی‌نویسـد: «یـک ملاقـه آب زیپو، بدون گوشت، حتی بدون یکدانه برنج، کـه نـه بـو و نـه طعـم و نـه مـزه داشـت، در "یغلاوی" سرباز ریخته و یک قطعه نان بیات خشکیده به دست سرباز می‌دادند».
[1]
