امیر سرلشکر سید موسی نامجوی، وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران، در 26 آذر ماه 1317 در بندر انزلی در شمال ایران چشم به جهان گشود. پدرش حافظ قرآن بود و با علمای دینی رابطه خوبی داشت. در پنج سالگی به مکتب رفت و با هوش سرشاری که از خود نشان داد، در دبستان پذیرفته شد. در دوران دبیرستان ، به همراه خانواده به تهران آمدند و پدرش در اداره مخابرات استخدام گردید. گرچه او به رشته پزشکی علاقه‌مند بود، برای ادامه تحصیل وارد دبیرستان نظام در تهران شد و در جایگاه یکی از بهترین شاگردان، دیپلم ریاضی گرفت. پس از دوران دبیرستان، به دانشگاه افسری تهران راه یافت. دوره کارشناسی افسری را در دانشکده نقشه‌برداری شروع کرد و با مدرک مهندسی و درجه ستوان دومی در همان رشته دانش‌آموخته گردید. شهید نامجوی در 1349 ازدواج کرد. از آن شهید، یک دختر و دو پسر به یادگار مانده است.
شهید نامجوی از همان دوران جوانی و نوجوانی، هر از گاهی به دیدار امام خمینی(ره) می‌رفت و این دیدارها در زندگی او بسیار پربار بوده‌اند. پس از چندی با اینکه امام(ره) در 13 آبان 1343 به ترکیه تبعید شدند، ولی دلدادگی سید موسی به ایشان به عنوان رهبر و مرجع تقلیدش پابرجا ماند و در برخی از دوستان نزدیکش نیز کارگر افتاد. با آشنایی با امام، آن شهید سمت و سوی زندگی خود را باز می‌یابد و بیش از پیش، به آموختن مسائل دینی می‌پردازد و برای مبارزه با حکومت آماده می‌شود. روش ارتش شاهنشاهی این بود که نظامیان را از تماس با اندیشمندان و مراسم مذهبی به دور نگه دارد؛ ولی شهید نامجوی پنهانی در نشستهای دینی شرکت می‌کرد. در سالهای 1345 و 1346 و پس از سرکوب قیام پانزده خرداد 1342 و تبعید امام(ره) به نجف اشرف و فرمانروایی مطلق آمریکاییها در ایران، با همراهی شهید محمد منتظری، شهید دکتر حسن آیت، شهید دکتر حسن عباسپور و دیگر دوستان مبارز، گروهی مخفی نظامی- سیاسی برای رویارویی با حکومت طاغوتی شاه پی‌ریزی می‌شود که مرامنامه آن در چهارده بند نانوشته تدوین می‌گردد. شهید نامجوی نیز به همکاری با این گروه فراخوانده می‌شود. نخستین عضو نظامی گروه یاد شده، شهید نامجوی بود که شناسایی دیگر افراد مؤمن و انقلابی ارتشی را برای پذیرش در گروه به عهده گرفت. از افراد سرشناس جذب شده به این گروه کسانی؛ مانند سردار سرلشکر شهید یوسف کلاهدوز، امیر شهید حسن اقارب‌پرست و شهید سپهبد علی صیاد شیرازی بوده اند. شهید کلاهدوز یکی از افرادی بود که که با راهنمایی شهید نامجوی در دوران حکومت شاه، از لشکر گارد شاهنشاهی به آن گروه زیرزمینی اسلامی پیوسته بود. به علت فشارهای امنیتی زمان شاه، مرامنامه گروه به روی کاغذ آورده نشد و اعضاء تنها متن مرامنامه را می‌خواندند و به خاطرمی سپردند.
با پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 و برچیده شدن نظام شاهنشاهی، اخراج پنجاه هزار مستشار خارجی نظامی آمریکای استعمارگر، بسته شدن سفارت اسراییل در تهران و جلوگیری از تاراج نفت و دیگر ثروتهای کشور، شهید نامجوی همچنان زندگی خویش را ارزانی انقلاب کرد. در نخستین روزهای پیروزی انقلاب که افراد انقلابی، پادگانها را از وجود ضد انقلابیون پاکسازی می‌کردند، به آنها کمک می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب، او با تدبیر شهید حجت‌الاسلام محمد منتظری، شهید سردار سرلشکر یوسف کلاهدوز، شماری دیگر از دوستان و همراهی چند گروه دیگر به پایه‌گذاری نهادی انقلابی و نو بنیاد به نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن همت گماشتند. وی به راستی به ولی فقیه، ارتش جمهوری اسلامی ایران و اسلام ناب محمدی(ص) عشق می‌ورزید.
پس از انقلاب، زندگی نامجوی با ارتش، دانشگاه افسری امام علی(ع) و جنگ درهم تنیده گردید. از دید علمی و انقلابی، سیدموسی نامجوی سرآمد همگنان در دانشگاه افسری به شمار می‌رفت. به همین دلیل به سمت فرمانده دانشگاه افسری برگزیده شد. وی به همراه دوستان خود و با کمک بخش گزینش سپاه، به پاکسازی دانشگاه افسری از افراد ناهماهنگ با آرمانهای انقلاب می پرداختند. او برای بالا بردن بینش سیاسی دانشجویان نیز، از دو جلد تاریخ سیاسی معاصر ایران نوشته دکتر سیدجلال‌الدین مدنی بهره می جست. با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در سی و یکم شهریور 1359 به دستور استکبار غرب، شهید نامجوی در کنار آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای، در ستاد جنگهای نامنظم در اهواز فعالیت می‌نمود. پس از شهادت شهید دکتر مصطفی چمران، شهید نامجوی از سوی امام خمینی(ره) به نمایندگی ایشان در شورای عالی دفاع برگزیده شد. سیدموسی نامجوی هنگامی که مسئولیت وزارت دفاع را در دولت شهید حجت الاسلام دکتر محمدجواد باهنر به عنوان سومین وزیر دفاع پس از شهید چمران و سرتیپ خلبان شهید جواد فکوری پذیرفت، بر آن شد تا آنجا که ممکن است در این وزارتخانه دگرگونیهای بنیادی و انقلابی پدید آورد و در خشکاندن نارساییهای آن بکوشد.
پس از پایان نبرد ثامن‌الائمه(ع)، نامجوی به همراه برخی از مسئولان ارتش و شورای عالی دفاع برای سرکشی به جبهه آبادان رفتند و پس از بازدید، با هواپیمایی نظامی آهنگ بازگشت به تهران نمودند. هواپیمای آنها در 30 کیلومتری فرودگاه مهرآباد تهران به علل نامعلومی سرنگون گردید. شماری از سرنشینان هواپیما از جمله نامجوی به همراه چهار فرمانده دفاع مقدس؛ شامل شهید ولیالله فلاحی، سرتیپ خلبان شهید جواد فکوری، سردار سرلشکر شهید یوسف کلاهدوز و شهید سیدمحمدعلی جهانآرا به شهادت می‌رسند.
تصاویری که پیش روی دارید، شهید موسی نامجویی را در ادوار گوناگون حیات نشان می دهد.
iichs.ir/vdci.qapct1a55bc2t.html
تگ ها
