به قول حسین هیکل «شاه گمان می کرد که معادله ارباب- برده، در روابط ایران و غرب عوض شده است و اکنون غرب دست نیاز به سمت ایران دراز کرده است. در نگاه شاه، غرب ناگزیر بود با عجله آرزوهای شاه را محقق نماید.» با این تصورات فضایی و تخیلی، شاهنشاه ایران خود را آماده کنشگری نه تنها در آسیا بلکه در سایر نقاط جهان از جمله آفریقا می دید.
