جلال آل احمد تقریبا هر روز، برای سیمین نامه می‌نوشت و اغلب عکسی را با توضیحات و پشت نوشته‌هایی، ضمیمه آن می‌کرد. آنچه پیش روی دارید یکی از این تصاویرِ ارسالی است، اما ادامه ماجرا به قلم آل احمد
پایگاهاطلاعرسانیپژوهشکده تاریخ معاصر؛ بخش مهمی از عکس‌نگاشت این تصویر را زنده‌یاد جلال آل احمد، خود در پشتِ آن آورده است. ماجرا مربوط می‌شود به سال 1332، که جلال در نیروی سوم به رهبری خلیل ملکی فعال بود و بانو سیمین دانشور، در دانشگاه استنفورد آمریکا به تحصیل اشتغال داشت. جلال تقریبا هر روز، برای سیمین نامه می‌نوشت و اغلب عکسی را با توضیحات و پشت نوشته‌هایی، ضمیمه آن می‌کرد. آنچه پیش روی دارید یکی از این تصاویرِ ارسالی است، اما ادامه ماجرا به قلم آل احمد:
«عزیز دلم سیمین. این عکسی است که در 26 اردیبهشت (جمعه یا شنبه) که می‌شود 16 مه، در حزب گرفته شده است. شب. پهلویی‌های من را که می‌شناسی. [محسن] مفخم و [ناصر] خدایار و ذبیح است. در آن شب من با همین لباس سخنرانیدم و اباطیلی گفتم. می‌فرستم که بیشتر به یاد ما باشی، ای نوید شیرازی! جلالِ تو.
از راه بنائی رسیدم و با همین لباس که لباس بنائی است، رفتم در جشن شرکت کردم».
56 سال پیش و در چنین روزهایی، جلال آل احمد از دنیا رفت، اما در نبود خویش جاودانگی و مانایی را، بیش از دوران حیات نمایان ساخت. https://iichs.ir/vdca0wnu.49nii15kk4.html
