[1]. عبدالرسول خیراندیش و سکینه ذاکری، «وقایع تنگک و تنگستان ساحلی در نخستین ماه‌های جنگ جهانی اول؛ نقض بی‌طرفی ایران و شکل‌گیری مقاومت‌های مردمی»،
پژوهشنامه تاریخ‌های محلی ایران، ش 6 (بهار و تابستان 1394).
[2]. ایرج ذوقی،
ایران و قدرتهای بزرگ در جنگ جهانی دوم، انتشارات پاژنگ، ۱۳۶۸، ص ۱۲.
[3]. محمدعلی سدیدالسلطنه (کبابی)،
بندرعباس و خلیج فارس، تهران، دنیای کتاب، ۱۳۶۳، ص ۶۲۷.
[4]. اولریخ گرکه،
پیش به سوی شرق، ترجمه پرویز صدری، تهران، چاپ رامین، ۱۳۷۷، ص ۳۵.
[5]. یک ماه پس از آن قوای نظامی انگلیس مستقر در بوشهر او را به بصره و سپس هند فرستادند.
[6]. عبدالرسول خیراندیش، «اسناد سیاسی میرزا علی محمدخان موقرالدوله حکمران بنادر»، فصلنامه علمی پژوهشی
مطالعات تاریخی، سال سوم، ش 3 و 4 (پاییز و زمستان 1370)، ص 333.
[7]. عبدالرسول خیراندیش و سکینه ذاکری، همان، ص 199.
[8]. رئیسعلی دلواری، که درگیری قهرآمیز نظامی و اسارت حاج علی تنگکی توسط نیروهای بیگانه را در منطقه برنتابیده بود، قصد تلافی و اخراج آنها را از بوشهر داشت، اما پس از حمله‌های مکرر به آنان در ماه سپتامبر سال 1915م/ ذیقعده 1333ق ، به صورت غافلگیرانه به شهادت رسید. شهادت او در منطقه به حملات تلافی‌جویانه جدیدی توسط مجاهدین منجر شد.
[9]. علی حقیقت‌جو، «پیوند عمیق و همه‌جانبه بهائیت با رژیم پهلوی»، مجله
تاریخ معاصر ایران، ش 50 (تابستان 1388)، ص 329.
[10]. موقرالدوله بعدها در کودتای 3 اسفند 1299 دست داشت و پس از انجام آن نیز در کابینه برآمده از کودتا (به ریاست
سیدضیاءالدین طباطبائی) عضویت یافت. در دوره جنگ جهانی اول، وی با شیخ حسینخان چاکوتاهی، از مبارزان کـشورمان در جـنگ جهانی اول، درگیر شد.
[11]. موقرالدوله سرنوشت بدتری هم داشت: او را به بمبئی فرستادند تا ایام بازنشستگی را بگذراند. ماهیانه هم مبلغی را به او می‌دادند. خدمت به انگلیس نباید خشک و خالی باشد.
