[1]. رسول جعفریان،
درک شهری از مشروطه: مقایسه حوزه مشروطه‌خواهی اصفهان و تبریز، تهران، مؤسسه مطالعات
تاریخ معاصر ایران، 1385، صص 10-18.
[2]. علیرضا ملایی‌توانی،
مشروطه و جمهوری: ریشه‌های نابسامانی نظم دموکراتیک در ایران 1305 – 1284، تهران، گستره، صص 17-30.
[3]. علی میرسپاسی،
دموکراسی، یا، حقیقت: رساله‌ای جامعه‌شناختی در باب روشنفکری ایرانی، تهران، طرح نو، چ دوم، 1389، صص 67-84.
[4]. حسین آبادیان،
ايران از سقوط مشروطه تا كودتاي سوم اسفند، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سياسي، 1385، صص 295-298.
[5]. یونس مروارید،
از مشروطه تا جمهوری: نگاهی به ادوار مجالس قانون‌گذاری در دوران مشروطیت: مشروطیت اول، ج 1، تهران، اوحدی، 1377، ص 265.
[6]. حسن مرسلوند،
حاج شيخ هادی نجم‌آبادی و مشروطيت، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. سازمان چاپ و انتشارات، 1378، صص 27-30.
[7]. سهراب یزدانی،
اجتماعیون عامیون، تهران، نشر نی، 1391، ص 29.
[9]. مهدی خلجی،
نظم نوین روحانیت در ایران، آلمان، کتاب آیدا، 1389، صص 106-107.
