[1]. سیدجواد میری،
ایران در پنج روایت؛ بازخوانی روایتهای شریعتی، آل احمد، مطهری، زرینکوب و مسکوب درباره هویت ملی، توع زبان، زبان مادری و مساله زبان ترکی در ایران، تهران، انتشارات نقد فرهنگ، 1397، ص 86.
[2]. نسترن ابراهیمزاده،
جامعهشناسی آثار داستانی جلال آل احمد، کرمان، انتشارات دانشگاه آزاد، 1392، ص 140.
[3]. جلال آل احمد،
غربزدگی، تهران، انتشارات گهبد، چ دوم، 1385، ص 24.
[7]. جلال آل احمد،
در خدمت و خیانت روشنفکران، ج 1، تهران، نشر خوارزمی، 1357، ص 45.
[9]. جعفر رضایی،
بررسی مقایسهای مسئولیت روشنفکران از دیدگاه دکتر شریعتی و جلال آل احمد، تهران، انتشارات برکت کوثر، 1393، ص 61.
[10]. مهدی محمدی جم، مصطفی ایزدی و...،
داستانهای جلال در آینهی نقد پسا استعماری، تهران، انتشارات چکامه مهر، 1402، ص 79.
[11]. جعفر رضایی، همان، ص 64.
[12]. جلال نظافت، محمد توحیدفام و...، «مولفههای غربزدگی و بازگشت به هویت خویشتن در اندیشه جلال آل احمد»، فصلنامه
جستارهای سیاسی معاصر، ش 3 (پاییز 1400)، ص 227.
[13]. محمدحسین جمشیدی و ابراهیم ایراننژاد، «چالش غربگرایی و بازگشت به خویشتن در اندیشه جلال آل احمد»، فصلنامه
مطالعات ملی، ش 2 (بهار 1390)، ص 76.
[14]. جلال نظافت، محمد توحیدفام و...، همان، ص 227.
[15]. بیژن عبدالکریمی، «جلال آلاحمد؛ غربزدگی و ضرورت بازگشت به سنت»، فصلنامه
حکمت و فلسفه، ش 3 (پاییز 1390)، ص 40.