[1]. نیل فرگوسن،
برج و میدان، ترجمه زهرا عالی، تهران، فرهنگ نو، صص 21-24.
[2]. حسین احمدی روحانی،
سازمان مجاهدین خلق، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1390، ص 41.
[3]. رسول جعفریان،
جریان‌ها و سازمان‌های مذهبی ـ سیاسی در ایران، تهران، موسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، 1392، ص 574.
[4]. به نقل از: هادی خسروشاهی، «حنیف امیدی به حوزه نداشت»،
سیاست‌نامه، ش 13 (زمستان 1398)، ص 307.
[5]. محمد محمدی (گرگانی)، خاطرات و تأملات در زندان شاه، تهران، نشر نی، 1396، ص 118.
[6]. یرواند آبراهامیان، ایران بین دو انقلاب، ترجمه احمد گل‌محمدی و محمدابراهیم فتاحی، تهران، نشر نی، 1383، ص 592.
[7]. عظیم رفیع‌زاده،
ریشه‌های انقلاب اسلامی، تهران، انتشارات مرز فکر، 1387، صص 117-119.
[8]. کریم رستگار، «التقاطی بودن سازمان گریزناپذیر بود»،
مهرنامه، ش 38 (مهرماه 1393)، ص 87.
[9]. انوش صالحی،
مصطفی شعاعیان و رمانتیسم انقلابی، تهران، قطره، ص 71.
