20 مهر 1347

[1]. امیر عباس هویدا به روایت اسناد ساواک، ج 1، ص 429؛ این سند ساواک تصویری واضح از فراماسونری در ایرانِ سال ۱۳۴۷ ارائه می‌دهد:
تحت کنترل کامل دربار: فراماسونری یک تشکیلات مستقل نبود، بلکه سازمانی بود که رهبر آن مستقیماً توسط شاه تعیین می‌شد و فعالیت‌هایش به طور منظم به او گزارش داده می‌شد.
ابزار نخبگان حاکم: این تشکیلات شبکه‌ای از نخبگان سیاسی، اقتصادی و اداری کشور (معاونین وزرا، رؤسای سازمان‌ها، و حتی نخست‌وزیر) بود که وفاداری خود را به سلطنت در چهارچوب این انجمن مخفی تجدید می‌کردند.
دوران گذار و تجدید ساختار: تصمیم به توقف عضوگیری، تصفیه داخلی و تشکیل «لژ بزرگ ایران» به رهبری شریف‌امامی، نشان‌دهنده یک دوره گذار و تلاش برای متمرکزسازی و کنترل بیشتر بر این تشکیلات از سوی دربار است.
شبکه اطلاعاتی موازی: فراماسون‌ها از طریق اعضای خود در تمام نهادهای دولتی، یک شبکه اطلاعاتی موازی برای تحقیق درباره افراد در اختیار داشتند که مکمل نهادهای رسمی مانند ساواک عمل می‌کرد.

[2]. آیت‌الله العظمی حاج سید محمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک، ج 1، ص 701.

[3]. همان، ص 702.

[4]. اطلاعات، 20 مهر 1347، صص 1 و 23.

[5]. همان، ص 24؛ پیغام امروز، 20 مهر 1347، ص 8.

[6]. اطلاعات، 20 مهر 1347، صص 21 و 24؛ پیغام امروز، 20 مهر 1347، ص 8.

[7]. اطلاعات، 20 مهر 1347، ص 21.

[8]. همان‌جا.

[9]. همان‌جا؛ پیغام امروز، 20 مهر 1347، ص 8.

[10]. اطلاعات، 20 مهر 1347، ص 21؛ پیغام امروز، 20 مهر 1347، ص 8.

[11]. اطلاعات، 20 مهر 1347، ص 21.

[12]. همان‌جا.

[13]. همان‌جا؛ آیندگان، 20 مهر 1347، ص 12.

[14]. اطلاعات، 20 مهر 1347، ص 21.

[15]. همان‌جا.

[16]. همان‌جا؛ پیغام امروز، 20 مهر 1347، ص 8.