پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ تأثیر کلی حزب بر فعالیت‌های سیاسی در سطح محلی و ملی بسیار کم بوده است. برخلاف سرمقاله‌های شادمانه در ابتدای کار، حالا بیشتر سرمقاله‌ها با یادداشت‌های هوشیارانه به کمبودهای حزب می‌پردازند و اذعان می‌کنند که نیاز به «ارزیابی مجدد و بازسنجی» وجود دارد. بسیاری از افراد تحصیل‌کرده در ایران (نه فقط روشنفکران مخالف)، نگاهی بدبینانه به این حزب دارند. بیشتر کمبودها در سازمان‌دهی حزب در سطوح ملی و محلی است. نقش حزب به روشنی تعریف نشده و لفاظی‌های زائد و شعارزدگی در سخنرانی‌های مقامات حزب، جای مفاهیم سنجیده را گرفته است.
[1]
