«شهید آیتالله سیدعبدالحسین دستغیب و تعامل با جنبش دانشجوییِ شیراز» در گفتوشنود با دکتر محمدحسن طاهری؛
نگاه عدالتطلب و ظلمستیز او، دانشجویان را جذب میکرد
18 آذر 1404 ساعت 12:42
شهید آیتالله سیدعبدالحسین دستغیب در مبارزات سیاسی خویش پس از خرداد 1342، همواره ارتباط و تعامل با جوانان و دانشجویان را فرونمی نهاد. در گفتوشنود پیآمده، دکتر محمدحسن طاهری، عضوی فعال از جنبش دانشجوییِ شیراز در سالهای منتهی به انقلاب اسلامی، خاطرات خویش دراینباره را بیان داشته است
پایگاه اطلاعرسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛
آشنایی و ارتباط شما با شهید آیتالله سیدعبدالحسین دستغیب، از چه دورهای آغاز شد و رو به وسعت گذاشت؟
بسم الله الرحمن الرحیم. بنده در دوران دانشجویی، با مرحوم آیتالله دستغیب آشنا شدم. ایشان امام جماعت مسجد جمعه بودند و دعای کمیل را با تضرّع و سوز خاصی میخواندند که برای من بسیار جذاب بود. طبعا من در آن سنین، در پِی افزایش اطلاعات دینیِ خود بودم و به همین دلیل، به شکلِ مرتب از منابرشان استفاده میکردم. بعدها در مسجد جامع، مراوداتم با ایشان بیشتر شد. نوای دلنشین شهید دستغیب هنگام مناجات و در عین حال ورود ایشان به مسائل اجتماعی، از قبیل مطالبه عدالت، حمایت از مظلوم و مخالفت با رژیم حاکم ــ که در آن مقطع برای ما، بهعنوان فعالان دانشجو در انجمن اسلامی بسیار اهمیت داشت ــ باعث شد بیش از پیش مجذوب ایشان شویم. به این ترتیب، ارتباط ما با آن بزرگوار بیشتر شد و عمق یافت.
آیا ایشان، در جریان فعالیتهای انجمن اسلامی دانشجویان بودند؟
فعالیتهای دانشجویی ما، بیشتر با مرحوم آیتالله حاج شیخ بهاءالدین محلاتی هماهنگ میشد. با ایشان، جلسات محرمانه داشتیم و گفتوگو میکردیم، اما آیتالله دستغیب نیز، چون در عرصه مبارزات حضور داشتند، ما را با سخنانشان تقویت میکردند. بههرحال، هرگاه لازم بود، با ایشان ارتباط برقرار و از نظراتشان استفاده میکردیم.
ارتباط آیتالله دستغیب با آیتالله حاج شیخ بهاءالدین محلاتی را چگونه دیدید؟
ارتباط دو عالم در یک شهر! ما برخی از فعالیتهای خود را در تعامل با هر دو به پیش میبردیم. البته گاهی در این میان، برخی تفاوت نظرها خود را نشان میداد. خاطرم هست که در دوران اوجگیری انقلاب اسلامی، ما «کمیته هماهنگی» را ایجاد کرده بودیم، که بنده عضو آن بودم و هم آیتالله محلاتی و هم آیتالله دستغیب از آن حمایت میکردند. این کمیته، نقشِ بسیار مهمی در مدیریت اوضاعِ پس از پیروزی انقلاب در شیراز داشت. مجموعهای که امروز در اختیار بنیاد شهید است مرکز فعالیتهای این نهاد بود. آیتالله دستغیب از شهردار وقت ــ که در دوران شاه هم مسئولیت داشت و دولت موقت هم به وی خوشبین بود ــ حمایت کرد. این در حالی بود که آیتالله حاج شیخ مجدالدین محلاتی، فرزند آیتالله محلاتی، از آقای حمزوی ــ که از تهران آمده بود ــ جانبداری مینمود. نهایتا آقای حمزوی، به محل کمیته ما آمد و جایگزین شد. متأسفانه افرادی تحت عنوان حمایت از ما، وسایلِ مورد حفاظتمان را بردند! البته ما به آنها اعتراض کردیم، اما توجهی نشد! برخی عناصر با در اختیار داشتن نیروهای مسلح، برای خود پایگاهی ایجاد کردند و بعدها به موفقیتهای دنیویِ متنوعی هم رسیدند.
به مواضع انقلابی آیتالله دستغیب اشاره کردید. از اعتراض ایشان به ماجرای جشن هنر شیراز چه خاطرهای دارید؟
دراینباره، همان چیزهایی را میدانم که همه از آن اطلاع دارند. طبعا به این دلیل که ما در آن دوره از دانشجویان معترض بودیم، نسبت به این مسئله هم موضع جدی داشتیم. در آن روزها آیتالله محلاتی به خاطر کسالتی که برایشان پیش آمده بود، در بوشهر بودند. با پسرشان حاج آقا مجدالدین تماس گرفتیم و درخواست کردیم که ایشان درباره این مسئله نگرانکننده، فتوایی صادر کنند. ایشان هم به بوشهر رفت، اما در انجام این کار توفیقی نیافت! حدود دو ماه بعد، آیتالله سیدمصطفی خمینی، فرزند امام خمینی، در نجف از دنیا رفت و آیتالله دستغیب مجلس ترحیمی برگزار کرد و جمعیت زیادی هم آمد. سخنران، خودِ ایشان بود و طبعا مثل همیشه و بیپروا، از امام خمینی تجلیل و به رژیم شاه حمله کرد. ساواک، ماشین آتشنشانی آورد و مردم را با آبپاش متفرق کرد! خاطرم هست که پدرم، در میان مردم و آب با فشار به صورتش خورده بود و به همین دلیل، مدتی چهرهاش متورم بود!
 پرونده شهید آیتالله سیدعبدالحسین دستغیب |
کد مطلب: 26301