حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن رحیمیان، از یاران دیرین نهضت اسلامی و اعضای دفتر امام خمینی و رئیس کنونی دفتر وجوه شرعیه رهبر معظم انقلاب اسلامی است. وی در دوره تحصیل در قم و هجرت به نجف، از شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی شناختی نزدیک یافت. او در گفت‌وشنود پی‌آمده، به تحلیل عنصر «شجاعت» در منظومه رفتاری فرزند ارشد امام پرداخته است

پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛
به شهادت اسناد، شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی از دوران کودکی، دارای جرئت و شجاعتی خاص بوده است. جنابعالی از دهه‌ها پیش، با اعضای بیت امام خمینی ارتباطی نزدیک داشته و نزدیک به یک دهه نیز، در دفتر ایشان به خدمت مشغول بوده‌اید. قدری از خاطرات و اطلاعات خود دراین‌باره بگویید.
بسم الله الرحمن الرحیم. بله. این مسئله مورد اتفاق اعضای بیت حضرت امام بود و همه آنان، شهید آیت‌الله حاج سیدمصطفی خمینی را دارای شهامت و دلیریِ ذاتی می‌دانستند. خاطرم هست که روزی با مرحوم حاج احمد آقا، درباره حاج آقامصطفی، سخن در میان بود. ایشان از قول والده مکرمه خود نقل می‌کردند: «در یک روزِ عاشورا، آقا (امام) و من، روی پشت‌بام منزل زیارت عاشورا می‌خواندیم. ناگهان چشمم به گلدسته‌های حرم حضرت معصومه(س) افتاد و بالای یکی از آنها، کودکی را دیدم که روی سقف گلدسته رفته، آن را بغل کرده و جمعیت عزادار را تماشا می‌کند! من با خود گفتم: این بچه، جز مصطفی کسی نمی‌تواند باشد! بعد از ظهر وقتی مصطفی برگشت، از او پرسیدم: تو در آنجا بودی؟ و او جواب داد: بله. در چنین مواقعی، قاعدتا مادرها بچه‌ها را دعوا می‌کنند، که این کارهای خطرناک چیست که می‌کنی؟ ولی من به او گفتم: خوش به حالت که از آن بالا، صحن و اطراف آن را تماشا کردی، کاش من هم می‌توانستم این کار را بکنم!...».
معمولا افراد باهوش و نابغه، در کودکیِ خویش تحرکِ زیادی دارند، ولی بعدها به ثبات می‌رسند. از برخی شاگردان قدیمی امام شنیدم که آنان همیشه از بازیگوشی‌های حاج آقا مصطفی شکایت داشته‌اند، که: او به ‌جای اینکه از راه راست برود، از سر دیوارها حرکت می‌کند! تصور همه این بود که امام او را صدا می‌زنند و توبیخ می‌کنند، اما ایشان لبخند زده و گفته بودند: «من هم که به سن او بودم، همین طور بازیگوشی می‌کردم! بزرگ که بشود، به خودیِ خود درست می‌شود...». البته حضرت امام به‌عنوان پدری مسئول و استاد تعلیم و تربیت، تذکرات لازم را به فرزندانشان می‌دادند و آنها هم با جان و دل می‌پذیرفتند.
 
درباره شیوه‌های تربیتی امام خمینی که درباره فرزندانشان از جمله آیت‌الله سیدمصطفی خمینی به کار می‌بردند، از دیگر  اعضای بیت ایشان چه نکاتی را شنیده‌اید؟
مورد دیگر، نکته‌ای است که سرکار خانم دکتر زهرا مصطفوی برای بنده نقل کردند. ایشان می گفتند: «حاج آقا مصطفی نوجوان و من خردسال بودم. یک بار ایشان از من خواست که برایش آب بیاورم، اما من این کار را نکردم! او دوباره با تحکّم بر انجام این کار اصرار کرد، ولی من باز مقاومت و به امام که شاهد ماجرا بودند، نگاه کردم. امام با اشاره ابرو به من فهماندند که برایش آب نبرم! برادرم باز هم پافشاری کرد، اما امام وارد قضیه شده و فرمودند: «خوب کردی که در برابر تحکّمِ او ایستادی، اگر این کار را می‌کردی، بعد می‌گفت که باید کفش‌هایم را هم جلوی پایم جفت کنی!».
 
در دوره پس از آغاز مبارزاتِ نهضت اسلامی، در سیره و گفتار ایشان، کدامین جلوه‌ها از قدرت روحی، شجاعت و خونسردی را مشاهده کردید؟
بله؛ در روایاتی که همان دوره از ایشان می‌شنیدیم نیز چنین نکاتی وجود داشت. ایشان می‌فرمودند: «وقتی ایادی رژیم مرا تحت تدابیر امنیتی شدید دستگیر کردند و به سوی تهران می‌آوردند، به‌شدت نگران بودند، اما من که در اثر کم‌خوابی‌های چند شب گذشته به‌شدت خسته بودم، در اتومبیلِ آنها تخت خوابیدم و در تهران از خواب بیدار شدم!» طبیعی است که این همه خونسردی حاج آقا مصطفی ــ که به‌حق فرزند خلف امام بود ــ مأموران را به حیرت واداشت. خود امام هم می‌فرمودند: «موقعی که آنها مرا دستگیر کردند و به تهران می‌بردند، این من بودم که به آنها دلداری می‌دادم، که: نترسید!».