یکی از کارکردهای غیراصیل و غیرقابل‌قبول شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر، ورود زیرپوستیِ این شبکه‌ها به حوزه روان‌درمانی است؛ البته نه روان‌درمانیِ عاقلانه و انسانی، بلکه سبک‌سرانه و شیطانی

پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ یکی از کارکردهای غیراصیل و غیرقابل‌قبول شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر، ورود زیرپوستیِ این شبکه‌ها به حوزه روان‌درمانی است؛ البته نه روان‌درمانیِ عاقلانه و انسانی، بلکه سبک‌سرانه و شیطانی. بخش قابل توجهی از مشتریان این بازار نیز آدم‌های بی‌هنری هستند که بر اثر شدت بی‌عُرضگی و بی‌همتی، در تار عنکبوت تنبلی افتاده‌اند و بر اثر نیش آن حشره‌ مسموم، کسب‌وکار را یکسره کنار گذاشته‌اند، بی‌خیال ننگ‌وعار شده‌اند و افتاده‌اند به پخته‌خواری و گذران زندگی به صورت یک ویروس، یا مُردارخوار! طبیعی است که این مشکل چون خوره به جانِ روحشان افتاده و ذره‌ذره اعتمادبه‌نفس و هویتشان را می‌جود و می‌بلعد و در نتیجه، گرفتاران این تار عنکبوت برای درمان عقده حقارت و صغارت خودشان، به شبکه‌های مجازی متوسل شده و به آنها دخیل بسته‌اند تا شاید معجزه‌ای بشود و فرشته «لایک» از آسمان اوهام فرود آید و مرهمی بر زخم‌هایشان بگذارد، آن هم به هر قیمتی و با قبول هر ذلتی، حتی به بهای آبرو و حیثیت و شخصیت و سجیَّت! آن هم درحالی‌که معنی این پیام ساده، ولی مهم جلال آل احمد را هم درنیافته‌اند که می‌گوید: «زینهار تا کلام را به خاطر نان نفروشی و روح را به خدمت جسم در نیاوری. به هر قیمتی، گر چه به گرانی گنج قارون، زرخرید انسان مشو! اگر می‌فروشی، همان بِه که بازوی خود را، اما قلم را هرگز! حتی تنِ خود را و نه هرگز کلام خود را!...»، اما این بازار فاسد، عملا «لایک» را به یک کالای جذاب تبدیل کرده، «توجه» را می‌فروشد و در عوض اخلاق و غیرت و آبرو را می‌ستاند.
 

جلال آل احمد (دهه 1340)