اوایل دهه ۱۳۸۰ است و زندهیاد استاد محمدرضا حکیمی، به دیدار زندهیاد شمس آل احمد در منزلِ مسکونی وی رفته است؛ در دوره عزلت و خاموشی که کمتر کسی از وی سراغ میگرفت! آن دو خاستگاهی متفاوت داشتند، اما تقریبا مسیری مشابه را پیمودند
دریافت صفحه با کد QR
عکسنگاشت تاریخی ـ ۱۱؛
«شمسالدین» پژواکدهنده «جلالالدین»
12 آذر 1404 ساعت 9:48
اوایل دهه ۱۳۸۰ است و زندهیاد استاد محمدرضا حکیمی، به دیدار زندهیاد شمس آل احمد در منزلِ مسکونی وی رفته است؛ در دوره عزلت و خاموشی که کمتر کسی از وی سراغ میگرفت! آن دو خاستگاهی متفاوت داشتند، اما تقریبا مسیری مشابه را پیمودند
پایگاه اطلاعرسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ اوایل دهه ۱۳۸۰ است و زندهیاد استاد محمدرضا حکیمی، به دیدار زندهیاد شمس آل احمد در منزلِ مسکونی وی رفته است؛ در دوره عزلت و خاموشی که کمتر کسی از وی سراغ میگرفت! آن دو خاستگاهی متفاوت داشتند، اما تقریبا مسیری مشابه را پیمودند. حکیمی ریشه در سنت و روحانیت داشت، اما با روشنفکران ارتباط یافت و توانست معارف مکتب تفکیک را به زبان آنان ترجمه و بخشی از ایشان را در دغدغههای خویش شریک سازد. شمس اما از میان روشنفکران برخاست و با تجربه زیستهای مملو از فراز و نشیب، با روحانیتِ زمانآگاه و مبارز به تعامل رسید. او در این فقره ادامهدهنده راه برادرش بود؛ حرکتی که پیشتر جلال آل احمد در ایجاد همگامی میان چهرههای تحولخواه روشنفکر و روحانی کلید زده بود. در آزادگی و خوداتکایی او همین بس که تشخیص خویش در ضرورت حمایت از انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن را بر شهوت مخالفخوانیِ روشنفکری غلبه داد و از دوستی با بسیاری از ایشان دست شُست! وی حتی در دوران انزوا نیز، نگاه انتقادی به این جماعت را حفظ کرد و رفتار آنان با یکدیگر را به «هووها» تشبیه مینمود.
کد مطلب: 26287
