نگاهی به وضعیت آب آشامیدنی مردم تهران در زمان رضاشاه، که مشتی است نمونه خروار مردم ایران، و نیز لوله‌هایی که درآمدهای نفتی را هدایت می‌کردند سر ریدر بولارد (سفیر بریتانیا در ایران) را هم به تعجب وا داشت ...
در زمان رضاشاه درآمد حاصل از نفت در بودجه کل کشور وارد نمی‌شد و چگونگی استفاده از آن فقط توسط شخص شاه معین می‌گردید که البته بیشترین قسمتش نیز به خرید اسلحه اختصاص می‌یافت. بی‌کفایتی رضاشاه در استفاده از درآمد نفت به حدی آشکار بود که به آسانی توجه هر ناظری را جلب می کرد؛ زیرا این مخارج در حالی صورت می‌گرفت که پایتخت کشور هنوز یک شبکه آبرسانی قابل استفاده نداشت و تنها آب آن را همان سیستم کهنه قرون گذشته، به صورت آبراهه‌های زیرزمینی (قنات) تشکیل می‌داد که مردم فقیر تهران مجبور بودند از آب این‌گونه قنوات پس از آنکه در جوی کنار خیابان‌ها جاری می‌شد استفاده کنند.1
یکی از منابع تأمین آب آشامیدنی تهران در محوطه بانک ملی
شماره آرشیو:1-630-124ط
پی نوشت:
1. برگرفته از کتاب: سر ریدر بولارد، شترهابایدبروند، ترجمه حسین ابوترابیان، تهران، نشر البرز، چ چهارم، 1369، ص 24.
بولارد از آذر 1318 تا اسفند 1324، یعنی دوره جنگ جهانی دوم، سفیر بریتانیا در ایران بود و طی این مدت در جریان رویدادهایی مانند حمله متفقین به خاک ایران، کنار گذاشته شدن رضا پهلوی از قدرت و به‌کار گمارده شدن محمدرضا پهلوی قرار داشت. https://iichs.ir/vdcb.wb9urhbswiupr.html
