در بخشی از این مقاله، به رهبری امام اشاره شده و چنین آورده است: «پس از راهپیمایی‌های محرم، و ایراد قطعنامه 17 ماده‌ای در تاسوعا و عاشورای آن سال، که در آن نیروهای اسلامی و ملی، آیت‌الله خمینی را به عنوان رهبر انقلاب به رسمیت شناختند، عملا مسیر تثبیت شده بود و...» (مدخل خمینی،ص677)

در این بخش از مدخل، ادعا می‌شود که رهبری امام خمینی(ره) توسط نیروهای اسلامی و ملی، پس از راهپیمایی‌های محرم سال 57 به رسمیت شناخته شده است! لازمه این مدعای سنگین و غیرواقعی آن است که امام در کوران مبارزات 15 ساله‌شان از دستگیری و زندان و پیدایش قیام سراسری 15خرداد به واسطه این دستگیری، تا تبعید و راهبری مبارزات از تبعیدگاه و... هنوز به عنوان رهبر رسمی نهضت شناخته نمی‌شده‌اند! منبع این ادعای واهی و دور از واقعیت، نیز به نویسنده‌ای برمی‌گردد که از پیشگامان مخالفت با نهضت امام خمینی در محافل دانشگاهی خارج از کشور است و از این حیث، نویسنده مدخل، هیچ شاهدی بر چنین مدعای ناصحیح، نتوانسته بیابد غیر از کتابِ میلانی که بارها مورد نقد علمی محققین و تاریخ‌پژوهان قرار گرفته است.

این نوع نگرش نسبت به رهبری امام در حالی صورت پذیرفته که در بیانی متناقض‌نما، نویسنده در جای دیگر از مدخل، بر رهبری 14 ساله امام از دوردست‌ها، اذعان و تصریح دارد و می‌نویسد:
«سرانجام امام خمینی به رغم خطرات و تهدیدهای دشمنان، و برخلاف نگرانی‌ها و توصیه دوستان، پس از 4 ماه (118 روز) اقامت در فرانسه، و رهبری انقلاب به مدت 14 سال از دور دست، در 12بهمن، به همراه یاران به ایران بازگشت». (مدخل خمینی،ص678)

بدیهی است ذهن مخاطب با این پرسش مواجه می‌گردد که اگر تا راهپیمایی‌های محرم 57 هنوز رهبری امام توسط نیروهای اسلامی و ملی به رسمیت شناخته نشده بود، چطور ایشان به مدت 14 سال، انقلاب را از دوردست رهبری کرده‌اند؟
 

دیدار آیت‌الله العظمی سید محمود شاهرودی با امام خمینی به هنگام ورود ایشان به شهر نجف

پی نوشت: