تاریخ معاصر - ۲۰ مرداد ۱۳۴۷

مذاکرات رهبران ترکیه و پاکستان

«خبرگزاری فرانسه» ۱۰ اوت از استانبول گزارش داد: مارشال ایوب‌خان، رئیس‌جمهوری پاکستان، در بازگشت از انگلستان در استانبول توقف کرد و مدت یک ساعت با جودت سونای، رئیس‌جمهوری ترکیه، و دیگر رهبران این کشور مذاکره نمود.
اعلامیه‌ای که در پایان این مذاکرات منتشر شد، حاکی است که رهبران پاکستان و ترکیه پیرامون اوضاع جهانی و مناسبات دو کشور گفت‌وگو کرده‌اند. پرزیدنت ایوب‌خان و جودت سونای از توسعه مناسبات اقتصادی و فرهنگی بین دو کشور در چهارچوب سازمان عمران منطقه‌ای اظهار خوش‌وقتی کردند.
در اعلامیه گفته شده است: به‌موجب تصمیماتی که سال گذشته در کنفرانس رامسر اتخاذ گردید، مجددا یک کنفرانس مالی با شرکت سران ترکیه، ایران و پاکستان تشکیل خواهد شد.[1]

در ملاقات رؤسای انجمن‌های محلی درخواست شد: احداث خیابان و فاضلاب در محلات جنوب تهران

به‌دعوت شهرداری تهران، آقایان دکتر قائمی (رئیس انجمن محلی خانی‌آباد)، وزیری (رئیس انجمن محلی کوی کارمندان دولت)، شعاع‌پور (رئیس انجمن محلی دروازه غار)، کوثری (رئیس انجمن محلی کوی آزاده‌مرد) در دفتر کار آقای پیروز، قائم‌مقام شهرداری، حضور یافتند. در این جلسه قائم‌مقام شهردار به آنها گفت: «به‌دستور دولت در محلات جنوب تهران اقدامات عمرانی به‌عمل می‌آید و این اقدامات در زمینه احداث بیمارستان، درمانگاه، آسفالت، رختشوی‌خانه، آبریز، فاضلاب، جنگل مصنوعی، ورزشگاه، مراکز رفاه، تلفن، آب و برق خواهد بود».
شهرداری اعلام کرد که قیمت اراضی اعلام‌شده گودها مربوط است به منازل مردم ساکن آنجا و کارشناسان برای اراضی وسیع و غیرمسکونی قیمتی کمتر از متری پنجاه ریال در نظر گرفته‌اند.
رؤسای انجمن‌های محلی در این جلسه، ضمن قدرشناسی از اقدامات دولت، پیشنهاد کردند که در منطقه گودها خیابان‌های شرقی ـ غربی و شمالی ـ جنوبی احداث گردد و فاضلاب شهر در مرحله اول به‌وسیله کانال‌هایی به‌طرف نهرهای آبریز تهران هدایت گردد.[2]

مطالعه برای انتخاب رؤسای جدید دانشگاه‌ها

جراید امروز کشور از جمله «اطلاعات» و «آیندگان» نوشتند: آقای دکتر پاد، دبیر هیئت امنای دانشگاه تهران، امروز گفت: «تاکنون از هیئت امنای دانشگاه تهران برای تشکیل جلسه دعوت به‌عمل نیامده است. از طرف آقای نخست‌وزیر (رئیس هیئت امنای دانشگاه تهران) نیز دستوری نرسیده است.
احتمالا جلسه هیئت امنای تهران در اواخر هفته جاری تشکیل شود و تا آن موقع آقای مجید رهنما، وزیر علوم، که برای کنفرانس به دهلی رفته است، به تهران باز می‌گردد. هنوز برای محافل دانشگاهی قابل پیش‌بینی نیست که آیا هیئت امنای دانشگاه تهران زودتر از هیئت امنای دانشگاه‌های دیگر تشکیل می‌شود یا نه؟ اگر در مورد کاندیداهایی که نامشان بر زبان است توافق قبلی لازم باشد، ممکن است موافقت یا مخالفت آنها تشکیل جلسه را به تأخیر اندازد.
آنچه ظاهرا مسلم به نظر می‌رسد این است که تمام هیئت‌های امنا بعد از ورود وزیر علوم تشکیل خواهد شد.
وزیر علوم هنگام عزیمت از رامسر گفت: «من سه تا چهار روز دیگر به تهران باز خواهم گشت و اگر بتوانم این مدت را کمتر کنم زودتر برمی‌گردم».
به همین جهت مقامات وزارت علوم برای فردا، پس‌فردا منتظر ورود وزیر علوم می‌باشند.

شایعات در خصوص رؤسای جدید دانشگاه‌ها

از نتیجه مطالعاتی که خبرنگاران «اطلاعات» پیرامون انتخاب رؤسای جدید دانشگاه‌ها کرده‌اند و با مراجعه به افکار و نظریات بعضی از اعضای هیئت‌های امنا، چنین استنباط می‌شود فقط دو نفر از رؤسای سابق دانشگاه‌ها که استعفا داده‌اند، به سمت‌های سابق یا جدید انتخاب می‌شوند که عبارت‌اند از: تغییر پست ریاست دانشگاه صنعتی آریامهر و ابقای آقای دکتر معتمدی برای دانشگاه اصفهان. سایر رؤسای دانشگاه‌ها شامل دانشگاه تهران، دانشگاه ملی، دانشگاه پهلوی شیراز، دانشگاه اهواز، دانشگاه تبریز، دانشگاه مشهد در آستانه تغییر قرار دارند.
گفته می‌شود آقای پروفسور رضا، رئیس مستعفی دانشگاه صنعتی آریامهر، و آقای مهندس صفی اصفیا، مدیرعامل سازمان برنامه، نامزد انتخاب ریاست دانشگاه تهران هستند، ولی صحبت از انتخاب پروفسور رضا بیشتر است؛ ضمنا برای این سمت نام آقایان دکتر محمود صناعی (استاد دانشگاه تهران)، دکتر مفیدی (رئیس دانشکده بهداشت دانشگاه تهران)، دکتر گنجی (دبیر کل مرکز مطالعات عالی بین‌المللی) هم برده می‌شود.
همچنین گفته می‌شود برای دانشگاه ملی آقایان دکتر عبدالحسین سمیعی (معاون سابق وزارت بهداری) و دکتر پویان (رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه ملی)، برای دانشگاه پهلوی شیراز آقای دکتر تقی نصر که مقیم آمریکا بوده، و جهانگیر آموزگار (رئیس دفتر اقتصادی ایران در آمریکا)، و برای مشهد، آقای دکتر محمد محمدی (رئیس دانشکده الهیات و معارف اسلامی) را نام می‌برند.
بدین ترتیب، آقایان امیراسدالله علم (رئیس دانشگاه پهلوی شیراز)، دکتر جهانشاه صالح (رئیس دانشگاه تهران)، منوچهر منتصری (رئیس دانشگاه تبریز)، دکتر ابوتراب مهرا (رئیس دانشگاه جندی‌شاپور)، دکتر اسماعیل بیگی (رئیس دانشگاه مشهد)، دکتر مجتهدی (رئیس دانشگاه ملی) که از سمت‌های سابق خود استعفا داده‌اند، به‌احتمال قوی انتخاب نخواهند شد. بدیهی است این استنباط خبرنگاران تا موقعی که هیئت‌های امنا تشکیل جلسه نداده و رؤسای جدید دانشکده‌ها را انتخاب نکرده‌اند، استعفای رؤسای دانشکده‌ها قطعیت ندارد.
امروز در محافل دانشگاهی گفته می‌شد: «بعد از تشکیل هیئت‌های امنا، تعیین رؤسای جدید دانشگاه‌ها، تغییراتی در پست‌های ریاست دانشکده‌ها و مؤسسات تحقیقاتی به‌وجود آید».
در این مورد به رؤسای جدید دانشگاه‌ها اختیارات وسیع داده خواهد شد.
در ماده ۱۶ منشور انقلاب آموزشی در این مورد توصیه‌های لازم به‌عمل آمده و گفته شده است: «لازم است تغییرات اساسی و دامنه‌داری در تشکیلات و طرز مدیریت‌ها داده شود تا شرایط مطلوب برای رونق و توسعه سریع آنها فراهم گردد؛ ازاین‌رو باید به رؤسای جدید آن مراکز اختیارات کافی داده شود تا دست آنها در انتخاب رؤسای دانشکده‌ها و مؤسسات تابعه و دیگر همکارانشان، که همگی باید از میان ورزیده‌ترین و روشن‌بین‌ترین شخصیت‌های دانشگاهی و مدیران لایق برگزیده شوند، باز گردد».
به همین جهت در محافل دانشگاهی گفته می‌شود بعد از تعیین رؤسای دانشگاه‌ها، احتمالا تمام رؤسای دانشکده‌ها و مؤسسات تحقیقاتی استعفا دهند تا دست رؤسای دانشگاه‌ها برای انتخاب همکاران جدید باز باشد. نظیر این کار در مورد رؤسای دانشگاه‌ها هم انجام گرفت و در هفته قبل تمام رؤسای دانشگاه‌ها استعفا دادند تا دست هیئت‌های امنا باز باشد و احتمالا در یک هفته یا دو هفته بعد رؤسای دانشکده‌ها و مؤسسات تابعه استعفا خواهند داد تا به همین نحو دست رؤسای دانشگاه‌ها هم باز باشد.[3]

ملاقات وزیر خارجه و سفیر شوروی

ساعت 12 امروز سفیر شوروی در دربار شاهنشاهی با آقای اردشیر زاهدی، وزیر خارجه، ملاقات کرد و درباره روابط دو کشور مذاکراتی صورت گرفت.[4]

معاون بانک مرکزی ایران

بنا به پیشنهاد وزارت دارایی و تصویب هیئت وزیران، آقای اسماعیل عرفانی به‌جای آقای ناصر عامری برای مدت سه سال به‌سمت معاون بانک مرکزی ایران انتخاب گردید. آقای ناصر عامری قبلا به‌سمت مدیرعامل صندوق توسعه کشاورزی منصوب شده بود.[5]

مذاکرات سفیر ایران با وزیران خارجه و اطلاعات عراق

عزت‌الله عاملی، سفیر ایران در عراق، روز گذشته با وزیران امور خارجه و اطلاعات و انتشارات عراق ملاقات کرد. رادیو بغداد ضمن انتشار این خبر به موضوع مذاکرات وزیر خارجه عراق با سفیر ایران اشاره‌ای نکرد.[6]

در یک حادثه رانندگی؛ دو نماینده پان‌ایرانیست مجروح شدند

جراید امروز کشور نوشتند: آقایان دکتر محمدرضا عاملی تهرانی (نماینده مهاباد) و دکتر اسماعیل فریور (نماینده رضائیه) از اعضای فراکسیون پارلمانی حزب پان‌ایرانیست، که در التزام علیاحضرت شهبانو بودند، در بازگشت از مرز خانه به رضائیه اتومبیل حامل آنان با یک کامیون نفت‌کش تصادف کرد. در این پیشامد اتومبیل حامل این دو نماینده مجلس در هم شکست. حال آقایان دکتر عاملی و دکتر فریور خوب است و قادرند در کلیه مراسم شرکت کنند.[7]

«پدران! مراقب دخترهای خود باشید»!

«اختلاف دخترهای جوان با پدرانشان در تهران رو به افزایش است و این موضوعی است که رؤسای خانواده‌ها (پدرها) باید به آن توجه کنند و قبل از آنکه به‌وجود آید رفتار خود را طوری تنظیم کنند و تربیت دخترانشان را بر پایه‌ای قرار دهند که خانواده آنها شاهد چنین اختلاف‌های جان‌فرسایی نباشد».
این مطلب را امروز آقای عزیزیان، یکی از مددکاران اجتماعی دادسرا، به خبرنگار «اطلاعات» گفت. آقای عزیزی اضافه کرد: «او به‌عنوان یک مددکار و یک دوست‌دار افراد جامعه از پدرها استمداد می‌کند بکوشند با دختران جوانشان که در معرض تحولات زندگی فرنگی‌ها قرار گرفته‌اند طوری رفتار کنند که در روابط آنها بحران تولید نشود و سعی نمایند که با روش عاقلانه و آموزنده‌ای، رفتار دختران خود را در سنین بلوغ اصلاح نمایند و آینده آنها را نجات دهند».
آقای عزیزی که به اتفاق خانم منصوره ملکوتی (رئیس انجمن ملی حمایت از مستمندان و سرپرست پرورشگاه فیروزآبادی) مشغول گفت‌وگوی علمی با دو دختر فراری و یک دختر بدون سرپرست جهت کشف علل ناراحتی آنها بود، گفت: «اختلاف دخترهای جوان با پدرانشان که سه تا چهار سال قبل شاید در هفته از یک مورد تجاوز نمی‌کرد، اکنون قسمت مهمی از وقت مددکاران اجتماعی دادسرا را گرفته است».
«اختلاف دختر و پدر جرمی پدید نمی‌آورد که بازپرس به آن رسیدگی کند، ولی وقتی پدر و یا دختری و یا هر دوی آنها به دادستان تهران یا معاونان او مراجعه می‌کنند و از هم شکایت می‌نمایند جهت رفع اختلافشان به دایره مددکاری اجتماعی دادسرا معرفی می‌شوند».
مددکاران اجتماعی با آنها حرف می‌زنند، درد دلشان را گوش می‌کنند، علت اختلاف را کشف می‌نمایند و در صدد رفع آن بر می‌آیند و سپس با تماس دائم آن را از میان برمی‌دارند؛ زیرا ادامه اختلاف پدر و دختر خطراتی در بردارد که قصد انتحار و یا فرار از خانه دو مورد آن به‌شمار می‌رود. اختلاف دخترها و پدرها در خانواده‌هایی پدید می‌آید که پدر به دخترش بی‌اعتنا است و از درد دل و خواست او بی‌اطلاع است و به‌علت تعصب شدید به خودش اجازه نمی‌دهد دست نوازش بر سر دختر جوانش که در سنین بلوغ و بعد از آن احتیاج به محبت دارد بکشد.[8]

لوله‌کشی گاز تهران از سال ۱۳۴۹ مورد استفاده قرار می‌گیرد

شهر تهران از سال ۱۳۴۹ از گاز طبیعی استفاده خواهد کرد. بر اساس پیش‌بینی کارشناسان میزان گاز مصرفی در سال اول به یک و نیم میلیارد متر مکعب بالغ خواهد شد و این مقدار حدود ۱۸ تا ۲۰ درصد ظرفیت کل شاه‌لوله گاز سراسر ایران می‌باشد.
یک مقام مطلع اظهار داشت: «لوله‌کشی گاز تهران به‌زودی آغاز می‌شود و قسمت اعظم گاز جهت مصارف صنعتی شهر تهران و حومه اختصاص خواهد یافت و منطقه شمال و مرکز تهران اولین مناطقی خواهند بود که طرح شبکه لوله‌کشی گاز در آنها به‌مرحله عمل درمی‌آید. استفاده از گاز جهت صنایع کشور موجب می‌شود که هزینه نیرو تا مقدار قابل ملاحظه‌ای در حدود یک‌چهارم مقدار فعلی کاهش یابد».
این مقام افزود که طرح شبکه لوله‌کشی گاز به تهران با توجه به نقشه جامع شهر تهران انجام می‌شود؛ زیرا بر اساس این نقشه، تهران به مناطق صنعتی، تجاری، مسکونی تقسیم می‌شود و لوله‌کشی گاز نیز بر اساس امکانات هر منطقه از لحاظ مصرف گاز طبیعی به‌مرحله عمل درمی‌آید.[9]

تجارت رومانی متوجه بلوک غرب می‌شود

دیروز در بخارست اعلام شد که در سال گذشته تجارت رومانی با اتحاد جماهیر شوروی و سایر کشورهای کمونیست کاهش یافته است. سال گذشته فقط ۴۷ درصد تجارت خارجی رومانی با کشورهای کمونیست بود درحالی‌که سال ۱۹۶۵- ۴/ ۶۰ درصد و در سال ۱۹۶۶، ۵۴ درصد از تجارت خارجی رومانی با این کشورها بود.
داد و ستد بازرگانی رومانی با شوروی که در سال ۱۹۵۹ بیش از نیمی از تجارت رومانی با کشورهای خارج را تشکیل می‌داد، اکنون به ۲۸ درصد رسیده است. این نسبت در سال ۱۹۶۵ تقریبا ۳۶ درصد و در سال ۱۹۶۶ بیش از ۵/ ۳۳ درصد بود.
به‌طور کلی تجارت خارجی رومانی در سال ۱۹۶۷ در حدود ۲۲ درصد اضافه شد حال آنکه تجارت این کشور با دول کمونیست تنها ۶ درصد توسعه یافت و در عین حال در تجارت با غرب جنبشی پدیدار شده است. آلمان غربی به‌عنوان دومین کشوری که پس از شوروی بیش از سایر کشورها با رومانی دادوستد دارد، ۱۲ درصد از تجارت خارجی رومانی را به‌خود اختصاص داده است. در حقیقت دادوستد رومانی و آلمان بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۷ چهار برابر شده است. تجارت رومانی با کشورهای عضو بازار مشترک در سال قبل در حدود ۵۷ درصد اضافه شده است؛ یعنی دادوستد کشورهای عضو بازار مشترک ۷/ ۲۶ درصد از مجموع بازرگانی خارجی رومانی را تشکیل می‌دهد.[10]

صادرات در چهار ماه اول امسال ۳۰۹ میلیون ریال افزایش یافته است

صادرات ایران در چهار ماهه اول امسال به ۲۴۷ هزار تُن و با ارزش ۳۸۱۵ میلیون ریال رسید.
در مقایسه با چهار ماهه اول سال ۱۳۴۶، صادرات ایران از نظر وزن ۲۵ هزار تُن و از لحاظ ارزش ۳۰۹ میلیون ریال افزایش یافته است. از نظر وزن ۸/ ۴۳ درصد کالاهای صادراتی ایران را کلوخه‌های معدنی و از نظر ارزش ۴/ ۳۰ درصد آن را فرش تشکیل داده است.

فرش

از ابتدای سال تا پایان تیرماه امسال ۳۰۲۷ تُن فرش با ارزش ۱۱۶۰ میلیون ریال صادر شده و آلمان غربی بزرگ‌ترین واردکننده فرش از ایران بوده است.

میوه‌های تازه و خشک

میوه‌های تازه و خشک برای اولین بار مقام دوم صادراتی را حائز شده و با صدور ۱۲ هزار تُن با ارزش ۳۷۵ میلیون ریال بود.

پوست و چرم

صادرات پوست و چرم و مصنوعات آن به مقدار ۴۶۴۶ تُن و به ارزش ۳۶۲ میلیون ریال مقام سوم را داشت.

سنگ‌های معدنی

سهم کلوخه‌های کانی از ۳/ ۴ درصد سهم صادراتی مدت مشابه در سال گذشته به ۲/ ۶ درصد افزایش یافته و روی هم در چهار ماهه امسال ۱۰۸ هزار تُن کلوخه معدنی با ارزش ۲۳۸ میلیون ریال از کشور صادر شده است.

پنبه

پنبه که در چهار ماهه سال قبل مقام دوم صادراتی را داشت، در مدت مشابه امسال به مقام پنجم کاهش یافته است و روی هم رفته در چهار ماهه امسال ۵۰۵۲ تُن پنبه صادر شده است که ارزش آن ۲۲۱ میلیون دلار بالغ می‌گردد.
آمار صادرات کشور نشان می‌دهد که به‌طور کلی ارزش صادرات ایران در مدت مورد بررسی (نظیر زیره، کنجاله و تفاله چغندر، سیمان، احشام و خاویار) کاهش داشته است، درحالی‌که صادرات کتیرا، روده، پشم و کرک و مو، ریشه شیرین‌بیان، روغن نباتی، کفش افزایش داشته است.

سایر اقلام

مهم‌ترین اقلام سایر کالاهای صادراتی در چهار ماهه اول امسال به شرح زیر است: کتیرا ۶۲۳ تُن به ارزش ۷۰ میلیون ریال، زیره ۲۸۳۰ تُن به ارزش ۶۰ میلیون ریال، روده ۲۳۲ تُن به ارزش ۵۴ میلیون ریال، پشم و کرک و مو ۸۷۳ تُن به ارزش ۶۷ میلیون ریال، ریشه شیرین‌بیان ۲۴۴۸ تُن به ارزش ۱۴ میلیون ریال، روغن نباتی ۳۶۸۸ تُن به ارزش ۱۱۴ میلیون ریال، کفش ۶۲۴ تُن به ارزش ۴۷ میلیون ریال و خاویار ۹۶ تُن به ارزش ۱۴۳ میلیون ریال.[11]

بر اساس مذاکرات اخیر ایران و کنسرسیوم: افزایش درآمد نفت ایران از چهار طریق تأمین شده است!

کنسرسیوم نفت توافق کرد از چهار طریق مبلغ ۱۵۳ میلیون دلار بیشتر از سال قبل برای ایران درآمد تأمین کند.
طرق مذکور شامل اضافه تولید و صادرات، افزایش تولید و صادرات نفت سبک نسبت به نفت سنگین، افزایش درآمد پالایشگاه آبادان و افزایش درآمد ایران از طریق اجرای طرح اوپک در مورد بهره مالکانه می‌باشد.

توافق

کنسرسیوم نفت روز 1 اردیبهشت سال جاری با شرکت ملی نفت ایران توافق کرد که به‌سهم خود از راه‌های مختلف در تأمین ۴/ ۶ میلیارد دلار احتیاج درآمد نفت برای برنامه چهارم، که مدت آن پنج سال است، کوشش نماید.

روزشمار 1 اردیبهشت 1347

درآمد نفت

برای سال جاری که اولین سال اجرای برنامه چهارم می‌باشد، ۸۶۵ میلیون دلار در بودجه پیش‌بینی شده که نسبت به ۷۱۲ میلیون دلار درآمد سال قبل ۱۵۳ میلیون دلار بیشتر است و قسمت عمده آن می‌بایستی از طرف کنسرسیوم نفت تأمین گردد. در روز 2 اردیبهشت که اعلامیه توافق در چند جمله منتشر گردید، در مورد راه‌های حل اختلاف توضیحی داده نشد، اما بعد به‌تدریج روی درآمد پالایشگاه و درآمد مربوط به بهره مالکانه توافق‌هایی انجام گرفت و اخیرا نیز روی افزایش تولید و صادرات نفت سبک توافق شد.

بهره مالکانه

در مورد افزایش درآمد ناشی از قرارداد جدید مربوط به بهره مالکانه باید توضیح داده شود که ایران و کشورهای تولیدکننده در سال‌های قبل ۵/ ۶ درصد از قیمت نفت را به کمپانی‌های نفتی تخفیف می‌دادند. در آخرین مذاکرات مربوط که در بیروت انجام گرفت، بالاخره فرمولی ارائه شد که تخفیف مربوط به بهره مالکانه در دو مرحله به‌تدریج از بین برود. اولین سال لغو تخفیف امسال است که 1 درصد آن از بین می‌رود و اگر این 1 درصد را به‌طور متوسط ۷/ ۱ سنت آمریکایی حساب کنیم و تولید روزانه را بر حسب حداقل ۵/ ۲ میلیون بشکه محاسبه کنیم، در سال جاری حداقل ۱۶ میلیون دلار درآمد جدید نصیب ایران خواهد شد. البته همه این محاسبات تقریبی بر اساس ۶ تا ۷ درصد افزایش تولید ماه ژوئن حساب شده است. اگر رقم از این بالاتر باشد که احتمال آن زیاد است، حتما درآمد هم بیشتر می‌شود و ممکن است به بیست‌میلیون دلار برسد.

تضمین کافی

راه دوم افزایش تولید از طریق پالایشگاه تهران می‌باشد که در این مورد هم طبق قرارداد جدید با مزایایی که ایران به کنسرسیوم داده، متقابلا تضمین کافی برای فروش بیشتر فرآورده‌های نفتی پالایشگاه آبادان به‌دست آورده است. مبلغ این افزایش درآمد اعلام نشده، اما از این راه قسمتی از تعهدات کنسرسیوم عملی می‌گردد.

صادرات نفت سبک

راه سوم که اخیرا روی آن توافق شد و آثار آن در تولید و صادرات ژوئن (15 خرداد تا 10 تیرماه سال جاری) نمودار گردید، مربوط به افزایش تولید و صادرات نفت سبک می‌باشد. نفت خام از نظر درجه غلظت و تسهیل در پالایش به نفت سبک و متوسط و سنگین تقسیم شده است که هر کدام به‌نوبه خود باز به درجات مختلف منقسم می‌گردد.
نفت سبک از درجه ۲۷ تا درجه ۳۲ و نفت متوسط از درجه ۳۳ تا ۳۷ و نفت سنگین از درجه ۳۸ تا ۴۲ دارد که قیمت نفت سبک درجه ۲۷ در خلیج فارس ۸۴/ ۱ دلار و نفت سنگین درجه ۴۲ در همین منطقه ۵۴/ ۱ دلار است.
در توافق ایران و کنسرسیوم قرار بر این شده است که نفت سبک و متوسط ایران بیشتر استخراج و صادر گردد تا از محل اختلاف قیمت فوق درآمد بیشتری نصیب ایران شود و از این راه کنسرسیوم هم به‌سهم خود قسمتی از تعهدات مربوط را اجرا کرده باشد.

رکورد جهانی

این توافق در ماه ژوئن انجام گرفت و با وجود اینکه تولید در این ماه قریب ۶/۶ درصد بیشتر از ماه مشابه سال قبل بود، مع‌ذلک صادرات نفت سبک قریب ۱۵ درصد بیشتر از ماه مشابه بود. این افزایش صادرات با تولید نفت سبک به حساب کاهش نفت سنگین انجام نگرفت، چون در همین ماه نفت سنگین نیز ۱۲ درصد افزایش داشت. رقم درآمد ناشی از این محل دقیقا قابل پیش‌بینی نیست، ولی گفته می‌شود از این محل درآمد جالبی به‌دست خواهد آمد.
چهارمین راه که باید آن را اصلی‌ترین راه افزایش درآمد به‌حساب آورد، افزایش تولید و صادرات نفت خام ایران است. در سال قبل میزان افزایش تولید ایران رکورد جهانی داشت و میزان آن ۲۲ درصد نسبت به سال ماقبل بود، اما کنسرسیوم برای افزایش تولید سال جاری زیر بار این رقم نرفت و مدعی شد که این رقم افزایش علت وضع استثنایی بحران منطقه عربی خاورمیانه و قطع تولید و صادرات نفت کشورهای عربی بوده است و اگر در سال جاری کنسرسیوم تعهدی معادل رقم فوق به‌عمل آورد، در کشورهای دیگر دچار ناراحتی خواهد شد، اما متقابلا به‌علت حقانیت تقاضای ایران تمکین کرد که کمبود افزایش تولید را از سه راه فوق تأمین سازد. روی این نظر تولید در سال جاری افزایش خواهد داشت، اما نه به‌قدر سال قبل.
طبق آمار کنسرسیوم در شش ماه اول سال جاری ۵/ ۴ میلیون تُن اضافه تولید وجود داشت که این رقم بسیار ناچیزی است، اما رقم صادرات از تولید بیشتر بود و انتظار می‌رود در شش‌ماهه دوم تولید و صادرات هر دو افزایش یابد تا از این راه نیز قسمتی از تعهدات کنسرسیوم عملی گردد.
افزایش تولید و صادرات شرکت‌های نفتی دیگر نیز در رقم ۸۶۵ میلیون دلار درآمد سال جاری منظور شده است، اما رقم آن نسبت به رقم کنسرسیوم ناچیز است.
این نسبت در سال‌های بعد به‌خصوص در سال‌های آخر برنامه چهارم افزایش می‌یابد؛ زیرا در سال‌های آینده علاوه بر افزایش تولید کمپانی‌های «سریپ» و «ایپاک» در شرکت جدید به نام‌های «لاپکو» و «ایمنیکو»، که در خلیج فارس فعالیت دارند، تولید و صادرات مهمی پیش‌بینی می‌شود.[12]

رئیس خبرگزاری رویتر به انگلستان رفت

آقای مهرآوری، رئیس خبرگزاری رویتر در ایران، بنا به دعوت دولت انگلستان و خبرگزاری رویتر برای مدت سه هفته عازم لندن شد.[13]

سازمان دفاع غیر نظامی فاقد وسایل ایمنی است!

روزنامه «آیندگان» نوشت: از طرف سازمان دفاع غیر نظامی کشور دیشب اعلام شد که در میان ساختمان‌های بزرگ تهران، فقط یک ساختمان دارای پلکان نجات است و سایر ساختمان‌ها هیچ گونه وسایل دفاع و ایمنی، هنگام بروز مخاطرات ندارند.
این ساختمان، که هم‌اکنون در اختیار کنسرسیوم نفت است، مجهز به پلکان نجات می‌باشد، درحالی‌که حتی محل فعلی سازمان دفاع غیر نظامی، که برای آن ماهیانه یازده‌هزار تومان کرایه پرداخت می‌شود، فاقد هر گونه وسیله نجات، هنگام بروز خطر است.
سازمان دفاع غیر نظامی دیروز طی نامه‌ای به شهرداری تهران اعلام کرد که چون محل سازمان فاقد وسیله دفاع و ایمنی است، شهرداری با اختیارات قانونی خود به مالک تذکر دهد که پیش‌بینی لازم را معمول دارد و مخصوصا نصب پلکان نجات را عملی سازد.
دیشب تیمسار سپهبد کوششی به «آیندگان» گفت: برای این سازمان، که به حکم وظیفه باید از جهات ایمنی و تهیه موجبات و مقدمات آن در ساختمان‌های بزرگ نظارت کامل داشته باشد، قابل تحمل نیست که خود در ساختمان بدون دفاع و وسیله ایمنی به سر برد.[14]

پی‌نوشت‌ها:

[1]. اطلاعات، ۲۰ مرداد ۱۳۴۷، ص ۲۴.

[2]. همان‌جا.

[3]. همان، صص ۱ و ۲۴؛ آیندگان، ۲۰ مرداد ۱۳۴۷، صص ۱ و ۱۵.

[4]. اطلاعات، ۲۰ مرداد ۱۳۴۷، ص ۲۱.

[5]. همان‌جا.

[6]. همان‌جا.

[7]. همان‌جا؛ آیندگان، ۲۰ مرداد ۱۳۴۷، ص ۱۶.

[8]. اطلاعات، ۲۰ مرداد ۱۳۴۷، صص ۲1 و ۲2.

[9]. اطلاعات، ۲۰ مرداد ۱۳۴۷، ص ۱۹

[10]. همان‌جا.

[11]. همان‌جا.

[12]. همان، صص ۱ و ۴؛ آیندگان، ۲۰ مرداد ۱۳۴۷، صص ۱ و ۱۵.

[13]. اطلاعات، ۲۰ مرداد ۱۳۴۷، ص ۴.

[14]. آیندگان، ۲۰ مرداد ۱۳۴۷، صص ۱ و ۲.