احمد آرامش

احمد آرامش در سال 1287ش در یزد متولد شد. پس از پایان تحصیل در کالج آمریکاییها مدتی کوتاه در شرکت نفت انگلیس و ایران در آبادان به کار مشغول شد. پس از بازگشت به تهران به استخدام وزارت طرق و شوارع درآمد و تا سال 1320 در این وزارتخانه ماندگار شد و پس از اشغال کشور توسط متفقین او تقاضای انتقال خود را به وزارت دارایی داد و سپس به وزارت بازرگانی و پیشه و هنر منتقل شد. با روی کار آمدن دولت قوام‌السلطنه او که باب دوستی با قوام را از سالها قبل گشوده بود به معاونت وزارت بازرگانی و پیشه و هنر ارتقاء یافت. قوام‌السلطنه برای سامان دادن به وضعیت اقتصادی از سویی و برای مقابله با تبلیغات شورای متحده کارگری، شورای عالی اقتصاد و شورای عالی کار را تشکیل داد که احمد آرامش در هر دو شورا عضویت داشت. پس از تشکیل حزب دمکرات ایران توسط قوام‌السلطنه در تیر ماه 1325، آرامش در دو کمیسیون مالی و تشکیلات آن فعال شد.
 

در تیر ماه 1325 اعتصاب کارگری بزرگی در جنوب کشور توسط کارگران شرکت نفت انگلیس و ایران شکل گرفت که قوام هیئتی را برای مذاکره با کارگران روانة جنوب کرد. احمد آرامش نیز یکی از اعضای هیئت بود. با روی کار آمدن دولت ائتلافی قوام و حزب توده ایرج اسکندری به وزارت پیشه و هنر منصوب شد و اولین اقدام وی برکناری آرامش از معاونت این وزارتخانه به دلیل صدور جواز فروش کالاهایی چون برنج، گندم و جو بود. منافع فروش این جوازها به حزب دمکرات منتقل می‌شد.
 
آرامش در حزب دمکرات تا مقام معاونت حزب ارتقاء یافت و مسئولیت شاخه جوانان حزب نیز برعهدة او گذاشته شد و سردبیری دو روزنامه حزب به نام دیپلمات و بهرام را نیز عهده‌دار بود. آرامش با فروپاشی حزب دمکرات و برکناری قوام تا مدتی خانه‌نشین بود و به مقاله‌نویسی در نشریات می‌پرداخت و اقدام دیگر وی انتشار یادداشتهای قوام‌السلطنه در مجله خواندنیها پس از مرگ قوام بود.
 

آرامش پس از کودتای 28 مرداد در سال 1333 از سوی مجلسین به عضویت در هیئت نظارت سازمان برنامه درآمد و از همان زمان با حضور کارشناسان خارجی مخالفت خود را اعلام کرد. در سال 1334 گروه ترقی‌خواهان را بنا نهاد و این گروه به مناسبتهای مختلف اعلامیه صادر می‌کرد و با حضور بیگانگان در کشور اعلام مخالفت می‌کرد. آرامش همچنان به روزنامه‌نگاری ادامه می‌داد و مواضع خود را در مقالاتی چون « در چهارراه خاورمیانه» که در تهران مصور منتشر می‌شد ابراز می‌کرد. او در دورة نخست‌وزیری برادر همسرش، مهندس جعفر شریف امامی به سرپرستی سازمان برنامه منصوب شد و در جلسة مجلس شورای ملی، سرپرست سابق سازمان برنامه، ابتهاج را به علت تخلفات متعدد محکوم کرد. مدت انتصاب وی در این پست چندان طولانی نبود و در اردیبهشت 1340 با استعفای دولت شریف‌امامی او نیز برکنار شد و از آن پس به صورت مخالف جدی حکومت شاه درآمد و با صدور اعلامیه‌ها و بیانیه‌ها مخالفتهای خود را اظهار کرد تا سرانجام در سال 1344 به مدت 6 سال محبوس شد و سرانجام پس از تحمل شداید فراوان در سال 1350 از زندان آزاد شد. آرامش سرانجام در سال 1352 به دست عوامل سازمان امنیت در پارک لاله (فرح) ترور شد و به قتل رسید.