پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ ایران در دوره پهلوی دوم «پل پیروزی» لقب گرفته بود؛ چرا که بعد از شهریور 1320 و اشغال کشور، کمک‌های متفقین به روسیه از طریق ایران ارسال شد و آنان توانستند از سقوط شوروی جلوگیری و در نهایت بر آلمان هیتلری غلبه کنند. شاه خود را خط مقدم تمدن غرب در برابر شرق می‌دانست و انتظار داشت که آمریکا برای این موقعیت اهمیت شایانی قائل باشد، ولی غرب و به‌ویژه آمریکا با اطلاع از نیازمندی پهلوی، که او را از فکر برای استقلال باز می‌داشت، به نیازهای پهلوی اهمیتی نمی‌داد.
عبدالله والا، نماینده خلخال، در جلسه 8 آبان 1345 مجلس شورای ملی گفته بود: شما ملاحظه بفرمایید پیوندى بین ما و ملت غرب است. دولت‌های غربى و کمپانى‌های نفتى از این ملت‌ها تشکیل می‌شود و در آن کشور‌ها دارای نفوذ فو‌ق‌العاده‌ای هستند که حتى در سیاست‌های عالى آن کشور‌ها دست دارند. ما را به عنوان یک ملت آزاد و یک ملتى که سنگر و در صف مقدم آزادى قرار گرفته به حساب می‌گذارند چه طور است که به عنوان دفاع از آزادى و مبارزه با کمونیسم بین‌المللی حاضر هستند در روز میلیارد‌ها دلار خرج بکنند و بعضى از ملت‌ها را به خاک و خون بکشند، اما ملتى که راه صلح‌دوستى و راه صلح‌خواهى در پیش گرفته و سنگر آزادى قرار دارد و لقب یافته چرا باید این سنگر و صف مقدم را نسبت به احتیاجات اولیه‌اش این قدر بی‌اعتنا باشند.[1]
 

عبدالله والا

شماره آرشیو: ۲-8926-۴ع

پی‌نوشت

---------------------------------------------------------