آیت‌الله بروجردی و امام خمینی هر دو از مراجع عالی‌قدر تشیع هستند. با وجود اشتراک نظرهای فراوان این دو مرجع، که از تلاش برای عظمت و اعتلای اسلام در سایه وحدت مسلمانان ریشه می‌گرفت، درباره نحوه برخورد با نظام سیاسی وقت میان آنها تفاوت‌هایی مشاهده می‌شود که از یک سلسله تغییرات ریشه می‎گرفت

محمدرضا پهلوی با وجود اعتراض‌های پیگیر مردمی از آغاز سلطنتش تا یک سال پیش از سقوط، احساس تهدید نمی‌کرد و هیچ دلیلی برای «پیش‌بینی فاجعه‌بار» نمی‌دید، اما بعد از این واقعه «دیوار ترس» مردم انقلابی ایران فرو ریخت

وسعت اطلاعات این مرجع عالی‌قدر از منابع حدیثی، فقهی، رجالی و تاریخ اهل سنّت، در کنار اشراف کاملشان بر منابع شیعی، به ایشان چنان قدرتی داده بود که می‌توانستند تشابهات و تفاوت‌های بین مذاهب را تحلیل کنند و اندیشه تقریب مذاهب را تا جایی که اصول و مبانی آن مذاهب اجازه می‌دهد، پیش برند

امنیت در دوره رضاشاه توجیه‌کننده اصلی برای گریز از آزادی بود و بیشتر وجه سلبی داشت تا وجه ایجابی؛ یعنی امنیت به‌مثابه رضایت

اگرچه رضاشاه را مؤسس دولت مدرن در ایران می‌دانند، اما بر اساس رویکردهای نظری، دولت مدرن ویژگی‌هایی که دارد که هیچ‌کدام از آنها با دولت تأسیس‌شده از سوی رضاشاه انطباق ندارد