از دستگاه برنامه‌ریزی کشور یک خوان یغما ساخته شده بود؛ هرکس به شاه و دربار، دسترسی بیشتری داشت، بیشتر از آن برخوردار بود. مجریان و دست‌اندرکاران، برنامه‌های منابع مالی مملکت را دارایی شخصی خود می‌دانستند

شاه حرف گوش نمی‌کرد. درآمد نفت باعث این شده بود. شاه معتقد بود هیچ کس عقلش نمی‌رسد. می‌گفت: چه کسی این درآمد نفت را ایجاد کرده؟

داریوش همایون در 21 اسفند 1351، در مقاله مفصلی در روزنامه «آیندگان»، به‌طور غیرمستقیم، نسبت به‌تداوم برخورد چکشی و غیراصولی محمدرضا پهلوی با حزب اقلیت، هشدار داد

یک بار وقتی در مجلس به بودجه سالانه دولت هویدا ایراد گرفته شد، یحیی عدل همه نمایندگان اقلیت را خواست و گفت از طرف اعلیحضرت از سن موریتس تلگراف شده که به نمایندگان عضو فراکسیون حزب مردم یادآور شوم که روش مخالفت خود را مورد تجدید نظر قرار دهند

هلاکو رامبد از معدود رهبران و کارگردانان فعال و درجه اول حزب مردم بود که در تمام دوران حیات و فعالیت این حزب از عنایت و حمایت حاکمیت و شخص شاه برخوردار بود و به‌رغم آنکه هر از چندی حملات تند و کوبنده‌ای را متوجه حزب اکثریت و دولت هویدا می‌‌کرد، هیچ‌گاه مغضوب حاکمیت نشد

کار رفع حجاب با تصوراتی که رضاشاه با قدرت دیکتاتوری خود انجام داد یک کار مصنوعی بود که هنوز پخته نبود؛ به همین جهت پس از 31 سال که از آن تاریخ می‌گذشت، در پای مجسمه خود او در روز روشن، آن اتفاق افتاد