برای خدا بنویسید شاید مسئولین کشور گوش شنوایی پیدا کنند و دست از این کار بردارند. به ممالک دیگر اسلامی و به مسئولین این کشورها اطلاع دهید که شرکت در این مراسم غلتیدن در خون ملت ایران است

ساواک برای تضعیف و خنثی کردن فعالیت‌های انقلابی روحانیان، راه چاره را در تبعید آنها به شهرهای حاشیه‌‌ای، کوچک و کم‌‌برخوردار دانست، اما این راهکار با شیوه‌ای که این روحانیان در پیش گرفتند به ضدخود تبدیل شد

نام آیت‌الله گلپایگانی، که مبارزات خود با رژیم پهلوی را از اوایل دهه 1340 آغاز کرده بود، پس از حادثه‌ای که برای فرزندش رخ داد، بیش از پیش به عنوان یک روحانی و عالم مبارز بر سر زبان‌ها افتاد؛ به‌گونه‌ای که حتی عوامل سفارت آمریکا نیز فعالیت‌های ایشان را زیر نظر گرفته بودند

حزب جمهوری اسلامی در تاریخ ۲۹ بهمن ۱۳۵۷ به دست پنج تن از روحانیون انقلابی و سرشناس تأسیس شد، اما چه اهدافی این انقلابیون را بر آن داشت که به‌سرعت و تنها چند روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی چنین حزبی را موجودیت بخشند؟

در زمان پهلوی، بسیاری از روشنفکران چپ، پس از دستگیری و زندان، تغییر مسیر دادند و به طرفداران رژیم تبدیل شدند. یکی از این روشنفکران جهانگیر تفضلی بود که حتی از زبان شاه بدترین توهین‌ها به مردم و روحانیت کرد

یکی از شبهاتی که در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به واسطه میانداری برخی چهره‌ها، که مقتضیات سیاسی روز آنها را در جرگه به‌اصطلاح پژوهشگرهای تاریخ معاصر قرار داده، در جامعه مطرح و بر آن دامن زده شده «مرجعیت مصلحتی» امام خمینی(ره) است. محسن کدیور یکی از این چهره‌هاست که در نوشته‌های متعدد شایعه کرده که «آیت‌الله خمینی پیش از وقایع ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ دارای مقام مرجعیت نبوده است». برای پاسخ به این شبهه تاریخی با سیدروح‌الله امین‌آبادی، پژوهشگر تاریخ معاصر و نویسنده ۱۷ جلد مجموعه ایران پس از انقلاب اسلامی، گفت‌وگو کردیم که در ادامه آن را خواهید خواند: