با کودتای 1299 و شکل‌گیری قشون متحدالشکل به جهت اتکای رضا پهلوی و دولت کودتا به ارتش، اصلاحات نظامی در رأس امور قرار گرفت، اما شواهد و منابع تاریخی نشان می‌دهد برخلاف همه ساختارهای شکل‌گرفته و برخلاف همه تبلیغاتی که در رابطه با تحولات صورت‌گرفته جریان داشت سربازان و نظامیان آموزش‌دیده به دلایل متعدد فاقد کارایی بودند. یکی از دلایل، کمبود تجهیزات و امکانات بود...

در 26 خرداد 1304 کنفرانسی در ژنو برگزار شد تا در آن درباره رژیم حقوقی خلیج فارس تصمیم‌گیری شود. در این مقطع ایران به جز چند کشتی کوچک قدیمی عملا نیروی دریایی نداشت و انگلستان به هیچ وجه موافق ایجاد نیروی دریایی برای ایران نبود. برای شرکت در این کنفرانس ارفع‌الدوله، سرلشکر حبیب‌اله شیبانی، و... به نمایندگی از ایران گسیل شده بودند

طرح شکل‌گیری شورای اقتصاد نخستین تلاش‌ها در جهت تأسیس نهادهای اقتصادی در سطح حاکمیت سیاسی بود که در سال‌های پایان حکومت شانزده‌ساله رضاخان مطرح شد. هدف از تشکیل این نهاد تهیه نخستین نقشه اقتصادی کشور در عصر پهلوی اول بود، اما آیا این نهاد توانست کارویژه‌هایی را که از آن انتظار می‌رفت به انجام رساند و رسالتی را که برای پاسخ به آن شکل گرفته بود مرتفع سازد؟

اوّلین توجّه و رویکرد نظام‌مند، نسبتا منسجم و دارای طرح به منظور ایجاد برنامه‌ریزی توسعه در ایران به وسیله یک متخصّص و تحصیل‌کرده اقتصادی، در کشور در دهه 1310ش صورت گرفت؛ در این سال، برای اولین‌بار برنامه هفت‌ساله با طرحی با عنوان «لزوم پروگرام صنعتی» به دولت ارائه شد

در تاریخ ۲۴ نوامبر ۱۹۱۷، یعنی تنها شش هفته پس از قدرت‌گیری بلشویک‌ها در روسیه، دولت شوروی مانیفستی رسمی خطاب به «همه‌ زحمتکشان مسلمان روسیه و شرق» منتشر کرد.‌ این مانیفست در وهله‌ نخست خطاب به مسلمانان ساکن آسیای میانه و قفقاز و تاتارهای کریمه بود، اما بعدا ایرانیان، ترکان و عرب‌ها را نیز مخاطب خود قرار داد