میل و حرص رضاشاه به تصاحب زمین چنان گسترده و آشکار بود که از چشم ناظران و دولت‌های خارجی نیز پنهان نماند؛ به‌گونه‌ای که یک روزنامه فرانسوی از وی با عنوان «جانور زمین‌خوار» یاد می‌کند؛ همچنین در اوایل سال 1311، سفارت بریتانیا در یکی از گزارش‌های خود می‌نویسد: رضاشاه «حرص غریبی نسبت به زمین دارد»، طوری که همه خانواده‌ها را روانه زندان می‌کرد مگر اینکه با فروش املاکشان به وی موافقت کنند...

از جمله نظامیانی که مورد غضب رضاشاه قرار گرفت محسن‌میرزا جهانسوز بود. جهانسوز در حالی به اتهام مشارکت با بیگانگان دستگیر و متحمل شکنجه‌های سخت شد که چند روز پیش از اعدام و مطابق اسناد دادرسی ارتش بی‌گناه معرفی شد

برخی همچون محمد مصدق معتقد بودند که این اقدام رضاشاه و الغای قرارداد دارسی یک صحنه‌سازی سیاسی از طرف خود رضاشاه و دولت انگلیس برای تمدید قرارداد بود...

محمدتقی بهار دراین‌باره چنین گزارش می‌دهد: «در طول تمام دوره مجلس چهارم مبارزات و تحریکات حزب سوسیالیست ازجمله برپایی تحصن‌های انفرادی و دسته‌جمعی در سفارتخانه‌ها و مجلس، برگزاری تظاهرات به بهانه‌های مختلف و غیره باعث سقوط کابینه‌های مورد نظر اکثریت مانند کابینه قوام‌السلطنه و مشیرالدوله شد». بدین‌ترتیب اقدامات مستمر و مصرانه حزب سوسیالیست به رهبری سلیمان‌میرزا و همچنین تلاش آنها از طریق مذاکره با سفارت روس و جلب توافق روسیه دراین‌باره، شرایط لازم را برای زمامداری سردار سپه مهیا کرد

در آستانه کودتای 1299، به سبب اوضاع آشفته کشور، ایجاد ارتش نوین و قدرتمند شعار بسیاری از گروه‌ها بود. همین گروه‌ها بودند که برای تحقق برنامه‌ها و دیدگاه‌های خود، حمایت از کودتا و تقویت ارتش را در برنامه خود قرار دادند و به سبب انگیزه‌هایی که داشتند به قدرت‌گیری پهلوی اول کمک کردند. رضاخان در صعود از قزاقخانه به پادشاهی در بستری که این جریان بدان شکل داده بود حرکت می‌کرد و بعد از رسیدن به پادشاهی نیز با جناح‌های متضاد و متعددی از این جریان اتحاد سیاسی برقرار کرد