پراکندگی و تشتت پس از مشروطه، قرین و همراه با یک‌سری عوامل و حوادث ناخوشایند دیگر از قبیل خشک‌سالی، مداخله بیگانگان و هرج‌ومرج ناشی از مشروطه، نهایتا به حاکم شدن «بحران حکمرانی» در ایران انجامید. این فضای بحرانی که برآمده از قانون اساسی مشروطه بود، چگونه به قدرت‌گیری رضاخان کمک کرد؟

در مذاکرات مربوط به قرارداد نفتی 1933م، یکی از خواسته‌هایی که انگلیسی‌ها بر آن پافشاری می‌کردند و تیم مذاکره‌کننده ایرانی و در رأس آن رضاشاه، با آن مخالف بودند تمدید مدت قرارداد بود، اما درحالی‌که انتظار می‌رفت به همین دلیل، مذاکرات به بن‌بست برسد، به‌ناگاه رضاشاه تغییر موضع داد و این خواسته را پذیرفت. این تغییر ناگهانی تصمیم شاه از کجا ناشی می‌شد و جان کدمن در آن چه نقشی داشت؟

اقدامات و رفتارهای دوره فرمانروایی رضاشاه از او چهره‌ای پیچیده، مستبد، دوگانه و پرتناقض ساخته است. این چهره دوگانه در عرصه سیاست این پرسش را برمی‌انگیزد که وی در روابط خصوصی و تعاملاتِ درون خانوادگی خویش چگونه عمل می‌کرد؟

بسیاری از افراد احمدشاه قاجار را فردی نالایق و ترسو معرفی می‌کنند و معتقدند او قدرت اداره امور سیاسی کشور را نداشت و همین موضوع هم باعث شد رضاشاه حکومت را از آن خود کند. اما آیا به‌واقع احمدشاه شاهی جبون بود که در برابر رضاخان منفعلانه قافیه را باخت و از کشور خارج شد؟

انقلاب مشروطیت مسیر حکومت‌داری در ایران را با تغییر اساسی مواجه کرد و خواسته‌های دموکراتیک و نقش احزاب در نظام سیاسی اهمیت یافت. بعد از حوادث مشروطیت به ترتیب رضاشاه و محمدرضا پهلوی بر کرسی قدرت تکیه زدند و رویکردهای خاصی در قبال این رکن دموکراسی در پیش گرفتند