او قریب شش سال نخست‌وزیر پهلوی اول بود. در این دوران پایه‌های دیکتاتوری محکم‌تر شد. تا زمانی که افرادی چون تیمورتاش، علی‌اکبرخان داور و سردار اسعد زندانی و کشته نشده بودند، حق مداخله و اعتراض داشتند، اما پس از کنار زدن آنها از قدرت، او مجری بی چون و چرای اوامر رضاخان شد

فعالیت‌های سیاسی او را می‌توان به دو دوره پهلوی دوم و انقلاب اسلامی تقسیم نمود که فصل مشترک این دو دوره عضویت وی در جبهه ملی بود

پس از رحلت آیت‌الله بروجردی رژیم با نامه‌نگاری با آیت‌الله حکیم در عراق خواست «در ایران نبودن» و «ایرانی نبودن» مرجع تقلید در اولویت باشد، اما بلافاصله هم‌زمان برخی از روحانیون به انجام فعالیت‌هایی برای خنثی کردن این توطئه پرداختند. از جمله علمایی که با این طرح مخالفت کردند، آیت‌الله ربانی شیرازی بود

با انتصاب به وزارت، او اعلام کرد: «کسانی که شکستن اعتصاب را تصویب نکرده‌اند اخلالگرند نه معلم و ما آنها را معلم نمی‌دانیم».

آخوندزاده را در زمره افرادی می‌دانند که به‌ظاهر جزء شخصیت‌های فرهنگی هستند کـه در کسوت مطبوعاتی جلوه داشته‌اند و کارشان فرهنگی و نویسندگی بـوده است، اما درواقع این افراد در کنار فعالیت‌های فرهنگی، دارای اندیشه‌های سیاسی خاصی بودند