در اسناد سفارت آمریکا درباره فعالیتهای انقلابی امام در فرانسه آمده است: «به تازگی گزارش جامعی در مورد سیاست فرانسه در قبال خمینی، از کاخ الیزه دریافت نموده‌ایم. فرانسویها می‌خواهند حداکثر تلاش خود را در کمک به دولت ایران و ممانعت از ایراد بیانات خمینی به خرج دهند. آنها اخیراً اعمال فشارهای خویش را بر خمینی افزایش داده‌اند اما گمان نمی‌کنند که این کارشان وی را خاموش سازد...».

پس از آزادی از اولین بازداشت، از پای ننشست و با فرا رسیدن دیماه 1342 راهی زاهدان شد تا در «مسجد جامع»، حکومت شاهنشاهی را با «دین‌‌زدایی هارون‌‌الرشید همعرض قرار دهد و اشاره کند که حکومت فعلی در ظاهر و باطن معارض با اسلام است. بعد از ذکر مصیبت، ‌به جان آیت‌‌الله خمینی و آیت‌‌الله شاهرودی دعا کردند و از خدا خواستند شر ظالمین را از سر مردم اسلام کوتاه کند».

از مهم‌ترین فرصتهایی که این قرارداد در اختیار امام خمینی برای مبارزه علیه رژیم شاه قرار داد و به آن سرعت بخشید، باز شدن راه زائران نجف و کربلا بود. در تعهدات این قرارداد آمده بود که طرفین، امنیت و اعتماد متقابل را مجدداً در طول مرزهای مشترک برقرار نمایند...

آمریکا معتقد بود «ما باید با شاه و با مخالفان با انرژی هرچه بیشتر در راه تحقق نقشه‌ای از قبیل «شورای معتمدان» یا چیزی شبیه به آن که نقش حداقل را برای شاه به عنوان یک سلطان مشروطه حفظ خواهد کرد حرکت کنیم. ما باید آماده باشیم که اگر نتوانیم برای شاه یک نقش «شاه سوئد» به دست آوریم، به سرعت از این موضع عقب‌نشینی کنیم و بدین ترتیب راه را برای خروج شاه آماده کنیم...».

راوی فقید خاطراتی که در پی می آید، به جنبه و نیز داستانی کمتر شنیده شده از سیره شهید آیت‌الله حاج سیدمصطفی خمینی اشاره کرده که همانا مواجهه با تبلیغات مخرب «علینقی منزوی» در حوزه علمیه نجف است. زنده‌یاد حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمد رئیسی گرگانی در این گفت‌وشنود، تجربه منزوی را عامل به وجود آمدن یک تشکیلات فرهنگی ـ‌ سیاسی برای روحانیان فعال در حوزه علمیه نجف قلمداد کرده است. امید آنکه مقبول افتد.