به هر حال،‌ رضاخان سردار سپه منتها[ی] آرزویش این بود که خود به مقام اول شخص ایران برسد و آن مقام را هم ریاست جمهوری می‌دانست نه سلطنت ایران. ولی چون سرنوشت محمدرضا شاه این بود که به سلطنت پرپیچ و خم ایران برسد بدین جهت در روزهایی که رضاخان سردار سپه،‌ قطع داشت کار تغییر رژیم تمام است قیامی از مردم جنوب تهران (که البته بدون مداخله دربار قاجاریه،‌ یعنی محمدحسن میرزا ولیعهد نبود،‌ زیرا احمدشاه از مدتی پیش از ایران رفته بود) شد که مردم به مجلس شورای ملی ریخته علیه جمهوریت شعار دادند...

در ابتدا اجازه بدهید مرور کوتاهی داشته باشیم بر زندگی دکتر محمد مصدق. دکتر مصدق در 29 اردیبهشت 1261 برابر با 29 رجب 1299 در دوران سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار در تهران متولد شد و در سن 85 سالگی در 14 اسفند 1345 در دوران سلطنت محمدرضاشاه پهلوی در بیمارستان نجمیه در تهران درگذشت...

رضاشاه در جشن تاج‌گذاری در روز چهارم اردیبهشت 1305 نیز پس از قرائت خطبه توسط امام جمعه تهران، رضا شاه طی سخنانی نیات خود را در اجرای اصلاحات اساسی مملکت یادآوری کرد و گفت: «اولاً توجه مخصوص من معطوف حفظ اصول دیانت و تشیید مبانی آن بوده و بعدها نیز خواهد بود، زیرا که یکی از وسایل موثره وحدت ملی و تقویت روح جامعه ایرانیت را تقویت کامل از اساس دیانت می‌دانم».

در اوج عصر پهلوی اول سانسور از مقالات گذشته و به کلمات تسری یافته بود. به‌عنوان مثال، استفاده از کلمه «کارگر» ممنوع شد و کلمه «عمله» جایگزین آن گشت. حتی عبارت «تیر نگاهت بر قلبم کارگر افتاد» نیز تبدیل به «تیر نگاهت بر قلبم عمله افتاد» می‌شود.

رضاشاه، الغاء قرارداد دارسی و انعقاد قرارداد جدید را به عنوان یک پیروزی بزرگ در استیفای حقوق ایران دانست و حتی جشن و چراغانی بر پا شد، در صورتی که امضای قرارداد 1933 برای بریتانیا پیروزی بزرگی بود؛ زیرا به موجب آن سی و دو سال به قرارداد دارسی اضافه شده بود.