محمدحسن رجبی در روز دوم همایش ملی «هشتادمین سالگرد اشغال ایران و سقوط رضاخان» اظهار کرد: عامل دوم در تغییر رژیم ایران، جریان صهیونیسم بود

اختناق سیاسی به‌وجودآمده در نظام استبدادی رضاشاه به قتل‌‌های سیاسی سیاسیون ایران منجر شد، اما علت این قتل‌‌ها را می‌‌توان به دو دسته شخصیت درونی رضاشاه و عوامل بیرونی محدود کرد

هنگام وقوع جنگ جهانی دوم، سیاست‌گذاری رضاخان و نخست‌وزیرش، علی منصور، چیزی جز ضعف در تشخیص اوضاع ژئواستراتژیک جهانی و فقدان درک از وضعیت ژئوپلتیک منطقه‌ای ایران و انفعال و درماندگی نبود

رضاشاه در شهریور 1320 علت استعفای خود را ناتوانی و کهولت و ضرورت حضور یک بنیه جوان‌تر در رأس امور عنوان کرد، اما فریدون کشاورز به نقل از آنتونی ایدن، روایت دیگری از این کار دارد

پس از کودتای 1299، میان رضاخان سردار سپه و قوام‌السلطنه، رئیس‌الوزرا، بر سر مسئله ژاندارمری تنشی پدید آمد که در نهایت، با شکست قوام و سقوط کابینه او پایان یافت

یکی از دلایل ضعف ارتش فقدان اختیار وزارت جنگ در کلیه امور از جمله سازمان اداری و برنامه‌ریزی دفاعی و رزم‌آرایی بود. دانش نظامی رضاخان هم به عنوان قزاق سنتی به میزانی نبود که پیش‌بینی‌های لازم برای آماده‌سازی دفاعی در مقابل قدرت‌های بزرگ از او ساخته باشد و طرحی جامع برای جلوگیری از پیشروی هجوم خارجی به داخل طراحی کند و تدارک بیند