ماژور با خدمت شایان خود به رضاخان، نقش مهمی در به قدرت رسیدن او داشت. رضاخان هم به پاس این خدمات بسیاری از افرادی را که به او کمک کردند تا به قدرت برسد، به مناصب مختلف منصوب کرد. بر این اساس ماژور هم به عنوان وزیر جنگ دولت سیدضیاء انتخاب شد، اما رضاخان، خیلی زود این پست را از آن خود کرد

در ساختاری که برای تبدیل یک سرباز وظیفه به یک نظامی حرفه‌ای در نظر گرفته شده مدت زمان حضور سربازان در کلاس‌ها بسیار محدود بود و به طور کلی آموزش‌های رزمی به صورت محدود و در شرایط واقعی جنگ و هم‌زمان با سرکوب شورش‌ها انجام می‌شد. شاید تصور شود واحدها برای آموزش‌های خود نوعی تجربه عملی داشتند، اما واقعیت این بود که عمده سربازان در تمام این دوره ذره‌ای آشنایی با نبردهای متداول نداشتند و هیچ‌گاه با سلاح‌های مدرن، تانک‌ها، هواپیماها و تجهیزات نوین آشنا نشدند

دلایل محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد نزدیکی ایران و آلمان در دوره رضاشاه ناشی از مقتضیات زمان و ضروریات تاریخی بوده است. در واقع نزدیکی رضاشاه به آلمان بیش از آنکه از تمایلات آلمان‌گرایی رضاشاه حکایت کند، ناشی از سیاست‌های دولت انگلستان و سیاست صبر استراتژیک رضاشاه برای مشخص شدن پیروز جنگ جهانی بود

بانک شاهنشاهی در دوران زمامداری و سلطنت رضاشاه تأثیر بسزایی در سیاست‌های دولت انگلستان و تأمین منافع این کشور در ایران داشت. این نهاد از یک طرف به واسطه مساعده‌های مالی به رضاشاه کمک کرد قدرت و موقعیت خود را در سپهر سیاسی ایران تثبیت کند و مخالفان داخلی خود را از میان بردارد. در واقع رضاشاه، که با کمک انگلیسی‌ها بر سر کار آمده بود، با کمک و مساعدت‌های بانک شاهنشاهی برنامه و اهداف کلان اقتصادی و سیاسی خود و دولت انگلستان را به پیش می‌برد

ارتش مدرن رضاشاه گسترده و به مراتب مجهزتر از نیروهای نظامی ایران تا پیش از این دوره بود، ولی به لحاظ کارایی ناقص و از لحاظ روحیه در سطح نازلی قرار داشت. به‌رغم وجوه عظیمی که همه‌ساله صرف هزینه‌های ارتش می‌شد افراد وظیفه در شرایط بسیار بدی به‌سر می‌بردند؛ در سال 1310، ماهانه مبلغ ناچیز 7 قران را دریافت می‌کردند. آنها در شرایط جسمانی و توانایی رضایت‌بخشی به‌سر نمی‌بردند و در هر شرایط جّوی کار می‌کردند. سوءتغذیه و مسکن نامناسب همراه امکانات ناکافی پزشکی و بهداشتی از مشکلات دیگری بود که این دسته با آن درگیر بودند.

حسن قدسی (اعظم‌الوزرا) در رابطه با شهربانی می‌نویسد: «... از وکلا تا وزرا گرفته تا رجال درجه اول از او ناراحت بودند. همه می‌ترسیدند مبادا آیرم برای آنها پرونده بسازد؛ زیرا این مرد پرونده‌سازی قهاری بود که شاه مطابق گزارش او اقدام می‌کرد»