شرفیابی. گزارش دادم که ظاهرا پیشرفت اسرائیلی‌ها کمتر از حد انتظار است. شاه گفت: "این موضوع رسما تأیید نشده است، و هر اتفاقی بیفتد، می‌توانید کاملا مطمئن باشید که اسرائیل بازنده بیرون نمی‌آید. آمریکایی‌ها زمین و زمان را بر هم می‌زنند تا از این کار جلوگیری کنند. آنها مصمم هستند که اسرائیل را مانند چماقی برای تنبیه عرب‌ها نگه دارند.

روابط نظامی ایران و اسرائیل طی حیات سیاسی رژیم شاه تا جایی پیش رفت که «محمدرضا چند پایگاه برون مرزی خود با کشورهای عربی منطقه را به اسرائیل واگذار کرد».

بدون در نظر گرفتن نیازهای داخلی توسعه، در حالی کشور را به سمت صنعتی شدن پیش می‌برد که از مفهوم صنعتی شدن تنها مظاهر آن موجود بود. بنابراین در کوتاه‌مدت نه تنها الگوهای توسعه‌ای به واقعیت تبدیل نشد و ایران همچنان کشوری با اقتصاد وابسته باقی ماند بلکه در سال 1355 و در پی افت قیمت نفت، بحران اقتصادی جدی‌ای دامن‌گیر حکومت پهلوی شد.

در اردیبهشت 1349، در روز مسابقه فوتبال ایران ـ اسرائیل، اعلامیه‌ای ، برای حمایت از مردم فلسطین منتشر گردید و به دنبال آن، تظاهراتی نسبتاً گسترده در تهران به راه افتاد که در نهایت، با به آتش کشیدن شرکت هواپیمایی اِل عال اسرائیل در تهران خاتمه یافت.

پس از کودتای 28 مرداد 1332 همکاری حکومت پهلوی با اسرائیل دوباره از سر گرفته شد. در این میان روحانیان و طلاب بیکار ننشستند و همواره انزجار خود را از این رویکرد رژیم شاهنشاهی عنوان می‌کردند، اما واکنش امام خمینی، که سالها بعد حکومت جمهوری اسلامی را بنیان نهاد، به این موضوع بسیار جالب بود.

آغاز روابط سیاسی ایران و اسرائیل به اسفندماه سال 1328 بازمی‌گردد؛ پرسش مهم این است که این روابط از آن زمان تا سال 1357، یعنی طی 29 سال، چگونه پیش رفته بود که مقامات تل‌آویو از بازگشت امام خمینی به ایران در بهمن 1357 احساس خطر کردند؟