پس از قیام 15 خرداد، پرزیدنت کندی طی یک نامه تبلیغاتی، ضمن اظهار تاثر از قیام مردم، خطاب به شاه نوشت: «به تدریج که مردم به اهمیت اقداماتی که شما به منظور گسترش عدالت اجتماعی و ایجاد فرصتهای مساوی برای کلیه ایرانیان آغاز کرده‌اید پی ببرند، این گونه تظاهرات ناپدید خواهد شد.»

طراحان و گردانندگان سپاه دانش تلاش می‌کردند تا گروههای موازی را در کنار روحانیون که تا پیش از این به طور سنتی در روستاها و بخشهای محروم به تدریس و آموزش مردم مشغول بودند، بگمارند. قطعا آنان می‌دانستند که جریان روحانی هرگز به تقدیس شاه در آموزشهای خود نخواهد پرداخت و چه بسا حتی برخی واقعیتهای عکس آن را به مردم القا کنند.

شاه مدعی بود با اجرای این طرح مملکت زیر و رو شد بدون آنکه قطره خونی از کسی ریخته شود و آزادیهای فردی و اجتماعی مردم از بین برود. جالب است که محمدرضا زمانی از آزادیهای فردی و اجتماعی سخن به میان می‌آورد که حدود 10 سال از کودتای 28 مرداد و سلب آزادی از مردم گذشته بود و مفهوم آزادی تنها در برخی بی‌بند وباریهای فرهنگی خلاصه می‌شد.

مخالفت امام خمینی با انقلاب سفید دلایل متعددی داشت. اما به طور کلی می توان آن را به دو دسته دلایل ساختاری و محتوایی تقسیم کرد. یعنی به غیر از دغدغه‌های دینی، امام حتی به شکل اجرای رفراندوم نیز انتقاد داشت.

فصلنامه تخصصی تاریخ معاصر ایران؛ سال یازدهم٬ شماره چهل و سوم، پاییز 1386