در جست‌وجوی ارائه پاسخ به دلایل اختلال در توسعه و نارضایتی جامعه در دوره رضاشاه، می‌توان بر سهم نهادهای بهره‌کش انگشت نهاد، اما نهادهای بهره‌کش چه نهادهایی بودند و چگونه باعث نارضایتی جامعه شدند؟

تذکر ساواک به مجله «بامشاد»!/بررسی کتابی که برای آیت‌الله میلانی پست شده است توسط ساواک!/شاه و فرح فردا عازم آمریکا می‌شوند/جزئیاتی از پرونده‌های مالیاتی که به جریان گذاشته شده است!/تعطیلی چهارصد نانوایی/«با این قانون انتخابات سالمی برگزار نمی‌شود»!/سقوط یک هواپیمای شکاری در نظرآباد هشتگرد/«ماشین‌آلات کارخانجات قند توسط آلمانی‌ها  ساخته می‌شود»!

در دوره رضاشاه، شهربانی مسئول بررسی و حک و اصلاح روزنامه‌ها و نشریات بود. از تشکیلاتی که مستقیما تحت کنترل و مدیریت شهربانی قرار داشت اداره راهنمای نگارش بود که هدف از آن اعمال سانسور در مطبوعات و نشریات ادواری با سبک و سیاقی جدید بود

در اوج عصر پهلوی اول سانسور از مقالات گذشته و به کلمات تسری یافته بود. به‌عنوان مثال، استفاده از کلمه «کارگر» ممنوع شد و کلمه «عمله» جایگزین آن گشت. حتی عبارت «تیر نگاهت بر قلبم کارگر افتاد» نیز تبدیل به «تیر نگاهت بر قلبم عمله افتاد» می‌شود.

ساواک پس از سرکوب و تعطیلی انبوه نشریات در دهه40 به این نتیجه رسیده بود که یک نشریه را تا جای ممکن پرطرفدار کند و در لوای آن اهداف خود را در لابه‌لای دیگر مطالب فکاهی بگنجاند. به همین منظور مجله خواندنیها برای جلب نظر مخاطبان با هماهنگی ساواک، گاهی مطالبی را چاپ می‌کرد که به نظر از خط قرمزهای نظام پهلوی عبور کرده بود اما آنها تنها هدفی برای جلب مخاطب بود.