گروه اندیشمندان بعد از فرمان شاه شروع به مطالعه درباره وضعیت کشور کرد. یکی از گزارشهای این گروه در خصوص عملکرد دولت وقت و هویدا بود. برای همین وقتی شاه این موضوع را با هویدا در میان گذاشت، او به شاه، که در آن موقع در تعطیلات بود، گفت: توجهی به این مسائل نکنید؛ این روشنفکران بهانه بهتری برای خراب کردن تعطیلات شما ندارند.

امروز بعدازظهر امیرعباس هویدا از تهران تلفن کرد و نتایج گفتگویی را که امروز با «آنتونی پارسونز» (سفیر انگلیس در تهران) داشته به اطلاع من رساند: 1) پارسونز که اخیراً به تهران مراجعت کرده، در لندن با مقامات عالیرتبه دولت و مدیران وزارت خارجه تماس گرفته و ضمن طرح مسئله بی‌بی‌سی، یادداشت ما را به آنها تسلیم کرده است...

امشب شام میهمان لرد «وایدن فلد» بودم، که در منزل او جمعی از دوستان انگلیسی هم حضور داشتند.

ناهار را با «هارول ایوانس» سردبیرروزنامه ساندی تایمز صرف کردم. و پس از آن یکی از دوستان سابقم در سانفرانسیسکو بنام «باب پومروی» که از تهران عازم آمریکا بود به دیدنم آمد. باب در شرکتی کار می‌کند که مقاطعه‌کار ساختن بندرگاه برای نیروی دریائی ایران است...

امروز عصر به قصر سعدآباد رفتم و از آنجا به اتفاق والاحضرت اشرف برای شرکت در میهانی شام به منزل عبدالمجید مجیدی رفتیم، که امیرعباس هویدا و برادرش فریدون همراه با ده دوازده نفر دیگر نیز در منزل او به شام دعوت داشتند.  در این میهمانی، امیرعباس هویدا از حد متعارف خود در مشروبخواری فراتر رفت و به حدی مست شد که موقع اجرای برنامه آواز توسط دختر مجیدی به خواب عمیقی فرو رفت و مرتب خرناسه می‌کشید...

امام در بخشی از نامه خود خطاب به هویدا بر نقض اساسی آزادیهای سیاسی و مدنی از سوی رژیم تاکید کرده و عاقبت این عملکرد را به هویدا گوشزد می کنند: «نقض قانون اساسى سند عقب افتادگى است. رفراندم غیرقانونى و در عین حال قلابى سند عقب‏ماندگى است. آزاد نگذاشتن ملت را براى انتخاب وکیل، و نصب اشخاص معلوم الحال را به دستور دیگران- بى‏ دخالت ملت- دلیل ضعف و عقب افتادگى است...»