با آمدن رضاخان سیاست سنتی انگلستان در شکل جدید خود «نو استعمار» ادامه یافت و دولتمردان انگلیسی را بر این قرار آمد تا رضاخان، پایه‌گذار سلسله جدید در ایران و به شکل مهره‌ای کاملا وابسته به سیاست این کشور و به‌دور از تمایلات دگرخواهانه، حافظ منافع انحصاری این کشور در ایران باشد

انگلیسی‌ها در تمام دوره قاجار مخالف شکل‌گیری نیروی دریایی برای ایران بودند. آنها در گزارش کمیسیون مطالعات نظام منشعب از «قرارداد 1919» ایران و انگلیس، که چهارچوب نظری ارتش نوین به‌شمار می‌آید، ایجاد نیروی دریایی را حذف کردند و مانع خرید کشتی‌های جنگی شدند. انگلیسی‌ها حتی بعد از کودتای 1299 و شکل‌دهی به دولت پهلوی نیز تغییری در رویکرد خود ندادند و حفظ حضور خود بر خلیج فارس را مهم‌تر از این قبیل تحولات می‌دانستند

ارتش مدرن رضاشاه گسترده و به مراتب مجهزتر از نیروهای نظامی ایران تا پیش از این دوره بود، ولی به لحاظ کارایی ناقص و از لحاظ روحیه در سطح نازلی قرار داشت. به‌رغم وجوه عظیمی که همه‌ساله صرف هزینه‌های ارتش می‌شد افراد وظیفه در شرایط بسیار بدی به‌سر می‌بردند؛ در سال 1310، ماهانه مبلغ ناچیز 7 قران را دریافت می‌کردند. آنها در شرایط جسمانی و توانایی رضایت‌بخشی به‌سر نمی‌بردند و در هر شرایط جّوی کار می‌کردند. سوءتغذیه و مسکن نامناسب همراه امکانات ناکافی پزشکی و بهداشتی از مشکلات دیگری بود که این دسته با آن درگیر بودند.

تقی‌زاده با اشاره به وجود بحران در کشور و دفاع از خدمات نظامی رضاخان و دولت او در استقرار امنیت و آرامش در کشور، تصمیم مأخوذه اکثریت و امضای تغییر سلطنت را کاری باعجله و شتاب غیرقانونی دانست. او از منظر قانونی، با لایحه انتقال سلطنت مخالفت کرده و بر آن بود که ماده واحده برخلاف قانون اساسی است و اظهار داشت: «من هم گفتم این کار که می‌خواهید بکنید برخلاف قانون اساسی و صلاح مملکت است»

دشتی در سرمقاله‌ای با عنوان «سلطنت و دیانت» دو نظام سلطنتی و جمهوری را از منظر اسلام با هم مقایسه کرد. وی نظام جمهوری را به هیچ روی مغایر با اسلام نمی‌دانست و در عین حال آن را نزدیک‌ترین نظام به اندیشه‌های سیاسی شیعه و دربردارنده جنبه‌های مثبت و مفید مشروطه می‌دانست. دشتی با طرح مثال‌های تاریخی از پادشاهان مستبد، نظام سلطنتی را مخالف دین مبین اسلام معرفی می‌کرد. درواقع او توجیه‌گر جمهوری‌خواهی رضاخان شده بود