لرد کرزن در کتاب خود اشاره کرده انگلیس در این دوره یک هدف مهم را دنبال می‌کرد و آن «ایجاد یک رشته دولتهای دست‌نشانده از کناره‌های دریای مدیترانه تا فلات پامیر بود، تا بدین وسیله نه تنها مرزهای هندوستان را مورد محافظت قرار دهد بلکه ارتباطات این کشور با امپراتوری گسترده‌تر جهانی را برقرار سازد و توسعه دهد... در این زنجیره "دولتهای حایل"؛ ایران ضمن آنکه ضعیف‌ترین حلقه محسوب می‌شد حیاتی‌ترین حلقه نیز بود».

آنچنان‌که لاشایی در پاسخ به این پرسش که هیچ فکر می‌‌کردی ممکن است انقلابی رخ دهد؟ می‌‌گوید: «هیچ فکر نمی‌‌کردم. فکر می‌‌کردیم ناآرامیها فروکش خواهد کرد. اما وقتی روشن شد نیروهای مذهبی چیرگی یافته‌‌اند، معتقد بودیم رژیم کودتای نظامی خواهد کرد».

در بهمن‌ماه ۱۳۴۳، شاه ترور منصور را حمل بر ضعف ساواک نمود و برای ایجاد تغییراتی در آن، پاکروان را برکنار کرد و نصیری را به جای وی برگزید. شاه مردی را برای ساواک می‌خواست که مشت آهنین بختیار (نخستین رئیس ساواک) و سرسپردگی پاکروان را یکجا داشته باشد و این مسئله در وجود نصیری، متجلی بود.

نقش و تأثیر گروههای مذهبی در جریان مبارزات انقلابی و به‌دست گرفتن امور انقلاب به حدی پررنگ شده بود که غرب و تحلیلگران غربی را به این نتیجه رسانده بود که در صورت وقوع هر نوع جنگ یا تهاجم داخلی و خارجی، گروههای مذهبی پیروز میدان خواهند بود. به‌عقیده آنان «اگر جنگ داخلی صورت گیرد، توده‌های مردم برای برپایی یک جمهوری اسلامی خواهند جنگید».

امینی پس از کشتار 17 شهریور و اعلام حکومت نظامی اعلام داشت: «اکنون برای حل بحران، شخصیت مستقلی باید درصدد برآید تا میانِ خواسته‌های شاهنشاه و رهبران مذهبی و مخالفین سیاسی وجه مشترکی پیدا کند. من حاضرم این مسئولیت را بپذیرم».