آموزگار دو هدف اساسی برای خروج از بحران سقوط پهلوی را در سر می‌پروراند؛ یکی فضای باز سیاسی و دیگری ریاضت اقتصادی. این دو هدف دقیقاً مغایر برنامه‌های دولت هویدا بود...

عالیخانی یکی از مشکلات برنامه توسعه را بی توجهی به دموکراسی می‌دانست و اعتقاد داشت همین مسئله سبب شد مردم با برنامه هایی که اجرا می‌شد همدلی نکنند و احساس کنند اگر اقدامی انجام می‌شود نفعی برای همه افراد ندارد...

آمریکاییها معتقد بودند تا زمانی که شاه زنده است روش زندگی اشرف دارای اهمیت کمی است و به‌جز شرمساری برای رژیم پهلوی چیزی در بر ندارد. ولی اگر شاه قبل از روی کار آمدن ولیعهد بمیرد، اشرف به مبارزه با فرح برای کسب قدرت خواهد پرداخت. تحلیل سفارت آمریکا بر این قرار است که فرح بر اشرف پیروز می‌شود، چون بهتر می‌توان او را پشت پرده کنترل کرد و این خصوصیت در اشرف وجود ندارد و وی خیلی سرسخت است.

نمایندگان مجلس نیز متملّقانه به تمجیدوستایش از قرارداد نفتی سنت‌موریتس برآمدند. برای نمونه، یکی از نمایندگان مجلس شورای ملی(زرّین‌پور) در نطق پیش از دستورِ جلسة102 از دورة 23 مجلس، به مبالغه‌گویی در مورد همین قرارداد نفتی برآمد. او، رویداد مذکور را یکی از موفقیتهای بزرگ کشور که همة جهان شاهد آن بود، عنوان نموده و مدعی گردید که «بدون شک نظیر آن در تاریخ کهن این مرزوبوم کمتر روی داده است».

به اعتقاد ایشان، سلطنت نهادی طاغوتی و به‌جا مانده از دوره شرک بود که با اسلام سازگاری نداشت. در اندیشه امام خمینی رسالت حضرت موسی (ع) آزادی مردم از چنگ فراعنه بود. همچنین حضرت محمد (ص) ملک‌الممالک را که به اعتقاد امام خمینی، مترادف با شاهنشاه بود، منفورترین القاب می‌دانست.