«فردای روز دوم (عاشورا) من و همسرم برای دیدن آنچه از تظاهرات باقی مانده بود، از خانه خارج شدیم و در مسیر راه‌پیمایی حرکت کردیم؛ به قدری آفیش و دیوارنوشته بر ویترین‌ها و دیوارها بود که قابل توصیف نیست؛ به زنم گفتم: گویی اقیانوسی در یک شب طوفانی هر آنچه را که در دل داشته بیرون ریخته...

شاه که بنا به روایت ارتشبد فردوست از هلیکوپتر شاهد تظاهرات مردمی شهر تهران بود، از نخست‌وزیر ازهاری می‌پرسد اگر اینها مخالفین ما هستند پس دوستان ما کجایند؟ و هنگامی که ازهاری پاسخ می‌دهد دوستان اعلیحضرت در خانه‌هایشان هستند! شاه با ناامیدی می‌گوید پس فایده ماندن ما در این مملکت چیست؟

بعد از راهپیماییهای محرم 57 و نتیجه آن اعتراضات بود که «ژنرال هایزر روانه تهران شد و شاه متقاعد گردید یک چهره به ظاهر ملی را به عنوان نخست‏ وزیر برگزیند و خود ایران را ترک کند.»